Ik mocht me vanochtend om half negen melden op het Tropencentrum in mijn eigen ziekenhuis. ‘Ik heb een afspraak,’ zei ik tegen de mevrouw die achter de balie aan een computer zat. ‘Meneer Paping?’ Ik had toen zo’n vermoeden dat ik wel verwacht werd. Ik mocht plaatsnemen op een belachelijk lange bank waarop om de paar meter een bordje stond met de tekst ‘1,5 meter’. Amper was ik neergeploft om door mijn telefoon te gaan scrollen toen er een vrouw in een witte jas in de deuropening ook al mijn naam noemde. In een soort tandartsstoel mocht ik plaatsnemen voor bloed prikken en mijn booster-booster. Welke kant ik wilde. ‘Doe maar links, want de vorige keer deed het een paar nachten pijn en ik slaap meestal op m’n rechterkant.’ Aan alles voelde ik dat ze dat te veel informatie vond. Gewoon links was voldoende geweest. Voor ik het wist zat er al een naald in mijn arm. De rode vloeistof ging tergend langzaam mijn lichaam uit en het buisje weer in. Daarna kreeg ik een prik. Gek genoeg had ze tijdens het hele gesprek nog niet gevraagd wie ik was. Behalve dat ik in de wachtkamer reageerde op mijn eigen achternaam, had ze dus geen enkel bewijs nodig om te weten wie ik was. Even overwoog ik maar gewoon wat gegevens te benoemen: ik ben geboren op 16 juni te Eindhoven. Maar dat leek me dan ook weer niet zo gepast. Het drong ook tot me door dat ze helemaal niet had gezegd wat ik zou krijgen, behalve dat het ‘een vaccinatie’ was. Voor hetzelfde geld ben ik nu goed beschermd tegen tetanus. Of heb ik straks een rimpelloze bovenarm. Het hele gebeuren duurde al met al maar zo’n minuut of drie hooguit en toen stond ik alweer in de wachtkamer. Of ik even vijf minuten daar wilde gaan wachten. Ik nam weer plaats op de belachelijk lange bank en hoopte heel erg dat ik hier niet flauw zou hoeven vallen terwijl ik ook nog eens op mijn telefoon keek wat wie nu ook weer voor mening had op Twitter en waarom. Tegelijkertijd hoorde ik een jonge vrouw zich bij de balie aanmelden voor háár afspraak. De vrouw achter de balie aan de computer zei niet ‘Mevrouw Huppeldepup?’ maar ze ging allemaal vragen stellen. Net zolang tot ze erachter kwam dat er helemaal geen afspraak in het systeem stond.
top of page
Post: Blog2 Post
bottom of page
Yorumlar