Mannen in nette pakken

Ik klaagde gisteren nog dat ik nooit wat meemaak, of althans dat ik ‘s avonds niets kan reproduceren wat het opschrijven waard is. Vandaag maakte ik eindelijk iets mee. Zowaar! Althans, ik denk dat ik iets mee heb gemaakt, want eigenlijk heb ik ook geen idee wat er gebeurde. Na een drukke werkochtend op kantoor liep ik zoals altijd de negen verdiepingen naar beneden, op weg naar de postkamer om één brief weg te brengen. Toen ik naar buiten liep kwam een vrouw in een bloemetjesjurk in tegengestelde richting aanlopen. Niets aan de hand. Toen ze vlakbij was, werd ze door een pleincoach (een vrijwilliger met een geel hesje die toeziet op naleving van de 1,5 meter) met een handgebaar tegengehouden. Hij zei wat; ik kon niet horen wat. Zelf kon ik doorlopen, maar zag opeens dat er her en der mannetjes stonden opgesteld die nerveus rondkeken. Toen ik achterom keek zag ik een hele groep zeer netjes geklede mannen aanlopen, een meter of tien achter me. Ze droegen naast een pak ook allemaal een mondkapje. Ze waren voor mij niet herkenbaar. Ik draaide de hoek om en zag nog iemand staan van de beveiliging. Hij keek me onderzoekend aan, zodanig dat ik bijna wilde vragen of er iets aan de hand was, maar hij liet me doorlopen. Pas toen bedacht ik me dat het waarschijnlijk met de netjes geklede mannen te maken had. Ik was nu de hoek om en ze waren net te ver weg om onopvallend nog een keer te kijken. Weer de hoek om, waar ook weer iemand (een hostess?) stond te wachten. Volledig onduidelijk waarom. Ik keek nog een keer, maar de groep nette mannen was nu niet meer te zien. Ik ging de draaideur door en kwam buiten bij de zijin- en uitgang van het ziekenhuis waar twee grote Mercedessen klaar stonden, voor (een deel van) het gezelschap dat ik zojuist had gezien. De chauffeurs zaten op een bankje te wachten. Op Twitter zocht ik of ik misschien kon vinden welke belangrijke (want er staan niet dagelijks overal beveiligers, hostesses en dure wagens) gasten er waren. Ik kon niets vinden. Voorlopig zal het wel een raadsel blijven, maar mocht het ooit duidelijk worden… Wie weet heb ik dan toch iets meegemaakt vandaag. Of niet, dat kan natuurlijk ook.