Mayonaise

“Jij gaat zeker naar de Efteling,” vroeg mijn collega toen we het over de weekendplannen hadden. “Die kans is vrij groot zei ik.” En ja hoor, vandaag was het dan eindelijk zo ver. Na eeuwen (oké, anderhalve maand of zo), konden we weer gebruik maken van ons abonnement. In een verder lege bus reden we om 10:30 uur weg uit Den Bosch. Even dacht ik nog dat we - omdat half Nederland in quarantaine zit en er een coronatoegangsbewijs wordt gevraagd - in een bijna lege Efteling terecht zouden komen. Maar toen kregen we een appje dat het ‘kneiterdruk’ was. Nichtje A. was er namelijk ook met haar ouders en die waren er al een uurtje eerder. Nou viel het mij mee: bij de ingang stonden nauwelijks rijen bij de QR-controle en bij de kaartcontrole was er niet eens een rij. We liepen naar de Max en Moritz-achtbaan en zagen nu overal dranghekken staan. Het leek wel of er overal in het park ineens ge- of verbouwd werd: bij de ingang (waar een nieuw hotel komt) tot aan de ingang van het sprookjesbos, maar ook op veel andere plekken hekken en andere afzettingen. Hoewel de lucht af en toe behoorlijk donkergrijs werd, kwam ook af en toe de zon door en konden we uren later, toen er een prachtige zonsondergang te zien was boven droomvlucht, concluderen dat het de hele dag droog was gebleven. Eenmaal binnen bleek dat we genoeg friet hadden, maar te weinig mayonaise. Voortaan zelf - net zoals mijn moeder dat vroeger op vakantie ook altijd deed - zelf een tube Zaanse mayonaise meenemen dus.