Naomi Osaka

Tennisster Naomi Osaka trok zich enkele dagen geleden terug nadat de organisatie van Roland Garros haar aan haar verplichte persmomenten wilde houden tijdens het toernooi. Ze wilde de persconferenties overslaan vanwege haar mentale gesteldheid (depressies). Unpopulair opinion: ik vind het terecht dat de organisatie haar niet ontslaat van de persmomenten. Overigens vind ik het ook goed dat Osaka zich heeft teruggetrokken. Er is meer dan tennis en mentale gezondheid gaat natuurlijk altijd voor. Maar proftennis is nou eenmaal meer dan twee of drie setjes spelen en dan naar je hotelkamer voor een middagdutje. Profsport draait nou eenmaal om het publiek. Zonder kijkers en fans geen sponsors en televisie contracten en dus geen geld. Het is misschien niet het romantische beeld wat we van topsport hebben, maar sport is ook gewoon business. Ik kan me er alles bij voorstellen dat je niet op praatjes met de pers zit te wachten, zeker als je kampt met mentale problemen en/ of depressies, maar dan hoor je inderdaad niet thuis bij zo’n toernooi, waar - uiteraard - ook veel aandacht voor is van de media. Dat Osaka in eerste instantie wilde tennissen zonder het andere deel van haar werk (de pers) kan ik ergens wel begrijpen, maar dat kan nou eenmaal niet. Ga er desnoods zitten met een lang gezicht en zeg alleen maar ja en nee, maar niet gaan is geen optie. Tegelijkertijd hoop ik dat Osaka nu wel de rust krijgt die ze verdient en probeert echt beter te worden. Mensen in haar omgeving hadden haar misschien moeten zeggen dat ze sowieso niet ziek de baan op had moeten willen gaan. Het is meer dan jammer dat dat niet is gebeurt, dat had een hoop geroddel en geruzie gescheeld.