Nieuwe testlocatie

Dit weekend kreeg ik weer wat lichte verkoudheidsklachten die sinds dinsdag over zijn gegaan in neusverkoudheid en gisteren wat koortsigheid en hoofdpijn. Helaas zit ik daardoor al de hele week thuis en heb ik me dus wel eens beter gevoeld. Voordeel is wel dat ik me weer eens mocht laten testen gisteren. Dat was de achtste keer via de GGD (en ik heb ook nog één keer via het ziekenhuis). Alle keren overigens negatief. Ook deze keer weer. Vooral leuk was dat de GGD-testlocatie sinds mijn laatste keer was verhuisd. Het was in de eerste plaats voor mij een stuk dichterbij. Bij een troosteloos kantoor mocht ik in een klein fietsenrek mijn fiets parkeren. Bij de ingang stond een desinfectie pompje en een doos met mondkapjes. Ik had mijn eigen mondkapje mee. Verderop in de gang stond een man die me de weg wees: ik mocht bij een groen lampje gaan staan. Ik moet zeggen, dat was geweldig geregeld. Er waren meerdere groene lampjes en ik ben nog nooit zo snel aan de beurt geweest als nu. Het personeel was wel een beetje kortaf. Ik mocht mijn mondkapje afdoen, kreeg een stok in mijn neus en een chagrijnige vrouw zei me dat ik binnen 48 uur een uitslag kreeg. Toen ik al weg liep riep ze nog bits na dat het mondkapje nu weer op moest. Ik volgde de pijlen op de grand, moest van een andere chagrijnig mannetje mijn handen desinfecteren (terwijl ik binnen nergens aan had gezeten) en volgde de pijlen naar buiten. Ik zag direct dat het een hele andere uitgang was en ik twijfelde of ik misschien andere pijlen had moeten volgen om weer bij mijn fiets uit te komen. Op de deur waar ik uitkwam stond een groot ‘verboden in te gaan bord’ dus ik besloot dan maar om het gebouw heen te lopen, in de hoop dat ik de andere ingang weer terug zou vinden. Gelukkig bleek dat niet zo moeilijk, hoewel een bordje misschien wel handig was geweest. Binnen vijf minuten was ik weer thuis. Pas rond een uur of vijf - ik had toen al besloten om niet al snotterend en koortsig naar m’n werk te gaan - kreeg ik een mailtje: weer negatief.