door Kasper Paping DEN BOSCH – Gekscherend noemt hij zichzelf de ‘opa’ van Blauw Wit. Limburger Martin Gillissen (52) speelt al twintig jaar bij de enige handbalclub van Den Bosch. Een hele omschakeling want in Kerkrade, waar Gillissen vandaan komt, leeft het handbal een stuk meer. ,,Toen ik vanuit Limburg hierheen kwam, dacht ik dat ik uit verschillende clubs zou kunnen kiezen. Ik was dan ook erg verbaasd dat Blauw Wit de enige club bleek te zijn, maar nu kan ik niet meer zonder deze club. Blauw Wit is mijn passie.”
De Bosschenaar is sowieso een fanatiek sporter. Hij doet aan zaalvoetbal, squash, hardlopen en wielrennen, maar handballen heeft een aparte plekje. Als vijfjarig jongetje begon hij met de sport. ,,Het is het moeilijkste spelletje dat er is. Je hebt snelheid nodig, uithoudingsvermogen, techniek. Ik ben echt een liefhebber van technisch handbal, waarbij in een mooie aanval iemand helemaal vrij wordt gespeeld. Maar ik kan er ook van genieten als bijvoorbeeld een tegenstander een mooi lobje tegen ons maakt.”
Via HVK Kerkrade en HV Olympia Bocholtz kwam Gillissen bij Blauw Wit in Den Bosch terecht. Eerst als speler, bestuurslid, jeugdtrainer en scheidsrechter, maar sinds dit jaar als speler/coach van het mannenteam dat bovenaan staat in de derde klasse. ,,Maar het sportieve gaat niet ten koste van alles. Dat is ook de charme van Blauw Wit. Het is een echte familieclub, waar ook de kinderen van de leden komen handballen en ouders bij de wedstrijden komen kijken.” Dat blijkt ook wel uit zijn eigen gezin. In het eerste team speelt hij samen met zijn 16-jarige zoon. Zijn jongste zoon speelt bij de jeugd van Blauw Wit. ,,Hij wil dat ik doorga met handballen tot hij ook in het eerste speelt, zodat we nog samen kunnen spelen.”
Hoewel de overige spelers in de leeftijd van 16 tot 31 jaar zitten, voelt de senior van het team zich helemaal een met de groep. ,,Ik voel me er niet buiten vallen. Het is een leuk team, er z0 een goede wisselwerking in. Daarnaast is het heerlijk om met mijn zoon te kunnen spelen.”
Hoewel het eerste er goed voor staat voor promotie, is dat niet een doel op zich. ,,We willen graag kampioen worden, maar staan niet te popelen om te promoveren. We zijn eigenlijk te zwak voor de tweede klasse en te goed voor de derde. Vooral onze jeugdspelers willen liever nog even rijpen. De kans dat we volgend jaar degraderen, is namelijk aanwezig.”
Gillissen vindt het jammer dat handbal in Den Bosch niet populairder is. ,,In Brabant heb je White Demons en Tachos en dan pas krijg je de rest. Op school wordt ook weinig gehandbald. Hier is sport vooral voetbal, hockey en basketbal. Aan de ene kant is dat jammer, maar de kleinschaligheid maakt deze club wel tot wat het is.”
Maar hij is nog ambitieus en hij wil graag presteren. ,,Toch wil ik de gezelligheid van Blauw Wit zeker niet inruilen voor een grotere club. Het is heel dubbel. Daarnaast wordt het coachen ook steeds belangrijker, dus bij moeilijke wedstrijden sta ik langs de kant. Al ligt mijn hart toch vooral bij het spelen. Als het kan, doe ik nog gewoon mee.”
Bron: Brabants Dagblad
Comments