Pensioen

Ik had een patiënt op mijn werktelefoon aan de lijn toen mijn eigen telefoon ging. Er stond in grote zwarte letters op een wit vlak ‘Anjo’ in beeld. Dat vond ik even vreemd, aangezien mijn collega Anjo in 2020 met pensioen ging. En nog vreemder omdat ze in 2021 al is overleden. Nou wist ik ook wel dat haar nummer mogelijk naar een andere collega was gegaan, maar dat is toch iets minder leuk voor het verhaal. Eenmaal klaar met mijn andere telefoontje besloot ik terug te bellen. Een andere collega - die blijkbaar haar telefoonnummer heeft overgenomen - nam op. Ze vertelde opgewerkt dat ze over een paar maanden met pensioen zou gaan. Dat vond ik oprecht leuk voor haar, maar ik dacht ook direct: ik blijf straks wel alleen achter. Van mijn andere twee vaste collega’s was al langer bekend dat ze in de loop van 2023 zouden stoppen met werken. Van deze collega wist ik dat niet, al verbaast het me ook niet. Maar ineens drong wel tot me door dat over 1,5 jaar er sowieso geen collega meer over is waarmee ik begon. Nou hoeft niemand medelijden met mij te hebben, ook dat hoort er bij en het is ze bovendien meer dan gegund. Toch vind ik het soms jammer hoe snel dingen die prima waren - zoals op mijn werk - kunnen veranderen.