Plannen

Je kan nog zoveel mooie plannen maken, ze vallen vaak weer in het water waardoor alles wat je vooraf hebt bedacht weer in de prullenbak kan. Nou heb ik er sowieso wel een handje van om sommige dingen iets té veel uit te denken. Zo ook deze ochtend. Omdat we een paar dagen weg gaan (ssst) zat ik weken aan mijn masterplan te werken: hoe komen we op tijd aan in Leiden (vanaf mijn werk), hoe verdelen we de kinderen (mag Marjolein allemaal meenemen), hoe nemen we alle spullen mee (ik mag een grote koffer). En als ik dan alle spullen meeneem, hoe kom ik dan op het station (ik dacht lopend). En eenmaal in het AMC: hoe kom ik dan op de negende verdieping met een enorme koffer (hopelijk met de lift). Nou had ik dus bedacht om te gaan lopen. Het bleek ook nog eens de ‘longest day’ te zijn. Dus ik dacht: kan ik altijd nog zeggen dat ik daarom met een koffer de hele stad door loop, als iemand er om vraagt. Maar precies op het moment dat ik de deur uit wilde lopen hoor ik een enorme donderslag, zie ik een lichtflits en begint het vrijwel direct keihard te regenen. Het was nog donker, ik keek naar buiten maar zag dus niets. Het was echter wel aan het hozen. dus ik plof weer neer op de bank en neem nog een broodje pindakaas en kijk op mijn telefoon hoe laat de eerste bus gaat. Longest day of niet, dit was wel een beetje teveel van het goede. Dus nu zit ik hier maar mijn stukje te typen en alvast te bedenken wat er straks allemaal mis kan gaan: ik kan na de bus de trein missen (korte overstap), het kan zijn dat de lift bezet is (er mogen tegenwoordig nog altijd maar drie mensen tegelijk in de bus). We gaan het zien.