Poppetje

Gisteren maakte tussenpaus Bram van Ojik, fractievoorzitter in de Tweede Kamer van GroenLinks, plaats voor Jesse Klaver. De machtswisseling kreeg, mede omdat er verder weinig gebeurde, de hele dag veel aandacht. In Pauw, Nieuwsuur en De Wereld Draait Door mochten Bram en Jesse uitleg geven. De media benadrukten vooral Jesse’s leeftijd (29) volop. Hoewel we in Nederland dagelijks discussies zien over (leeftijd)discriminatie, vinden we het wel belangrijk genoeg om te benadrukken hoeveel verjaardagen iemand heeft gevoerd. Leeftijd kan iets zeggen over de hoeveelheid ervaring die iemand heeft. Maar vaker wordt het als excuus gebruikt om een punt te maken dat er niet is. Bram is oud en Jesse is jong en daarom een stemmentrekker. Zo werkt het natuurlijk niet. Bram is een prima vent, maar heeft het charisma van een skippybal. Jesse (en dat heeft, denk ik niets met zijn leeftijd te maken) straalt iets uit. Ook ik heb al jaren het idee dat deze jongen wel eens heel belangrijk voor GroenLinks kan worden. Maar nog belangrijker: voor het gedachtegoed er achter. Ironisch genoeg probeerde Jesse, op zijn dag van de troonsbestijging, vooral te benadrukken dat het om de ideeën moest gaan, en niet om de poppetjes. Dat was tegen beter weten in natuurlijk; alles in ‘Den Haag’ draait immers om de poppetjes. Maar het geeft wel direct aan wat het verschil kán zijn tussen Klaver en bijvoorbeeld een Pechtold, Samsom of Buma. De nieuwe fractievoorzitter ging in zijn persconferentie met gestrekt been in op de economisering van ons leven; het reduceren van alles tot een financieel plaatje. Ik denk dat hij namens vele mensen spreekt. Ik geloof niet meer zo zeer in politieke partijen, anders was ik vandaag misschien wel weer lid geworden van GroenLinks. Niet omdat het voor mij om de poppetjes gaat. Maar omdat ik geloof dat poppetje echt iets kan veranderen. En dat voor een snotneus van 29 jaar.