Eind vorig jaar werd V&D failliet verklaard. De winkel was niet met zijn tijd meegegaan. Een poging om een doorstart te maken faalde in februari ook. Daardoor sloot V&D na 129 jaar de deuren.
Het voelt een beetje vreemd om daarom vandaag de lange – hele lange – rijen te zien voor de kassa’s van V&D. In een laatste stuiptrekking probeert het warenhuis de komende weken zoveel mogelijk winkelvoorraad nog te verkopen. Te beginnen vandaag. Het is alsof iedereen die de winkel de afgelopen jaren zo goed wist te mijden, op één dag besluit toch maar eens naar binnen te gaan. Om een lousy korting van 20 procent. Het is alsof de zwerver waar bij leven niemand naar omkeek, opeens bij de lijkschouwing verlekkerd wordt bekeken: de organen zien er eigenlijk nog prima uit.
Je zou ook kunnen concluderen dat V&D gewoon 20 procent te duur was om succesvol te kunnen zijn. Maar dat geloof ik niet. De tijdelijke heropening is een stunt geworden. Nog één keer naar die winkel waar we anders altijd alleen maar koffie dronken met een veel te duur broodje. Nog één keer dwalen door de veel te grote gebouwen en zoeken door de overdaad aan spullen die we toch niet nodig hadden. De mensen die nu in rij voor de kassa staan komen op de allerlaatste reünie met vage kennissen die we toch niet mochten, maar die we vooral gebruikten om onszelf beter te voelen (kijk eens hoe dik zíj is geworden!).
Als straf voor dit Halloweenfeestje waarbij ‘we’ met pinpassen zwaaiend dansen op de grafstenen van de oude Vroom en Dreesmann, moet iedereen die komt anderhalf uur of meer in de rij staan te wachten. De zonden overdenkend en starend naar een sticker waarop op staat: 20 procent korting.
Comentarios