Dat heb ik weer. Zoals wel/niet bekend (doorhalen wat niet van toepassing is) heb ik jarenlang erge acne-klachten gehad. Daarvoor heb ik (onder andere) heel veel Roaccutane geslikt. Het middel blijkt – hoe nodig ik het ook had – puur vergif te zijn. Zo las ik vorige maand een verontrustend artikel op internet waarin een verband wordt gesuggereerd tussen het gebruik van Roaccutane en het krijgen van Colitis Ulcerosa. Nou geloof ik ook best in toeval, dus wellicht is dit een praktijkvoorbeeld, maar laat ik nou net OOK Colitis Ulcerosa hebben gekregen in de jaren na mijn Roaccutane-gebruik. Het geeft allicht te denken.
Vandaag is Roaccutane WEER in het nieuws. En opnieuw niet erg positief. De pil zou niet alleen het risico op CU (of IBD in het algemeen) verhogen, maar ook nog eens andere ernstige bijwerkingen hebben. Het kan, zo heeft producent Roche aangegeven, leiden tot zeer ernstige huidafwijkingen. De huid verandert in een brandwond en slijmvliezen en daarmee andere organen, kunnen ernstig aangetast raken. Dit zogenoemde Stevens-Johnsonsyndroom kan daardoor zelfs dodelijk zijn. Roche benadrukt dat deze bijverschijnselen zelden voorkomen, maar toch. Dus nog even voor de duidelijkheid: het is een wonder, maar ik ben er nog. Gelukkig slik ik nauwelijks nog medicijnen. Naar wij dachten.
Comments