Rutte-moe

Ik ben - om maar meteen met de deur in huis te vallen - Mark Rutte-moe. Onze minister president sinds 2010 is dus al ruim tien jaar aan de macht en ik moet zeggen dat ik vind dat ik het nóg lang heb uitgehouden. Rutte is de premier, maar zeker niet de man die ík gekozen zou hebben. De afgelopen jaren ben ik aan hem gaan wennen. Inhoudelijk ben ik het op veel punten met hem en zijn partij oneens, maar als staatsman had ik nog wel enig respect voor hem. Lachend wuifde hij jarenlang alle akkefietjes weg terwijl om hem heen menig minister struikelde over foutjes. Teflon Mark mocht altijd doorgaan en hoopt nu tijdens de huidige verkiezingen op een mandaat voor een vierde termijn. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Ik had verwacht dat Rutte zelf ook moe van zichzelf zou worden. Dat hij dit najaar tijdens een spaarzaam middagje vrij, even goed in de spiegel had gekeken en tot de conclusie zou komen: dit moet ik niet meer willen. Zelf had ik dat wel, bij Mark. Het hele jaar door zagen we Rutte bijna dagelijks op televisie om uit te leggen dat we nog even moeten volhouden, of dat er licht was aan het einde van de tunnel. Zijn coronabeleid was zwalkend: hij sprak zichzelf vaak tegen (dan weer moesten we effecten van maatregelen afwachten, dan weer moesten we alvast een stip aan de horizon zetten), maar hij bracht het als een waardig minister president en hij durfde - eerlijk is eerlijk - ook moeilijke en impopulaire besluiten te nemen. De moeheid begon bij mij vooral toen daar ook nog eens de verkiezingscampagne bij kwam. We zagen Mark al bijna elke dag op televisie maar nu werd hij mijn testbeeld, screensaver en background op al mijn apparaten tegelijk. Rutte is te zien in elk debat, op het journaal, bij elk praatprogramma en dan ook nog eens in elk reclameblok daar tussen. Het is gewoon te veel. Ik zie met elk programma dat het volgende opvolgt de grijze bakkebaarden van Rutte groeien. Ik ben toe aan een Rutte-vakantie, maar als ik kijk naar de laatste peilingen (Ipsos 10 maart 2021, 39 zetels voor de VVD), moeten we een paar jaar door.