Zoals de titel al doet vermoeden werd Valentijnsdag in huize Paping een bloedbad. Nou ben ik al snel geneigd om iets heel erg geweldig of helemaal kut te vinden, maar het liep vanavond toch wel erg uit de hand. Op een zeker moment belandde Spider-man zelfs even in de prullenbak (ja ja, ik heb ‘m er ook weer gewoon uitgehaald). Hoe het uit de hand liep? Ik had voor Marjolein twee boeken gekocht. Jeugd-/ kinderboeken die denk/ hoop ik ook voor volwassenen leuk zijn om te lezen. Maar bovenal ook met de gedachte dat we ze aan de kinderen konden voorlezen en zo nieuwe herinneringen konden maken. Dat ze over twintig jaar zouden zeggen onder het genot van een biertje: weet je nog die geweldige kinderboeken die ze altijd voorlazen? In plaats daarvan zullen ze zeggen: weet je nog dat papa helemaal uit z’n plaat ging op Valentijnsdag omdat we er maar doorheen bleven leuteren? Het was natuurlijk ook vooral mijn eigen schuld: ik had al dagen bedacht hoe het zou zijn om met z’n allen op de bank het boek te lezen. Ik had het zó groot gemaakt in m’n hoofd dat het alleen maar kon tegenvallen. En dan viel het zelfs als je bedenkt dat het tegenvalt nog meer tegen. In ruzie bracht ik Noël naar boven om het vervolgens weer een soort van uit te spreken. We zochten (en vonden) samen naar Squid game (lol) knuffeltje.
top of page
Post: Blog2 Post
bottom of page
Comments