Schapen

Al bijna een jaar lang worden de mensen - zoals ik - die zich aan de regels willen houden om te zorgen dat de zorg niet overbelast raakt, schapen genoemd door de wappies. Het is niet anders. Wappies hebben inmiddels hun titel als geuzennaam omarmt (ja ik ga naar een feestje want mentale welzijn blablabla, maakt mij dat een wappie? Het zij zo!) maar mensen die snappen dat regels nodig zijn schapen noemen, heb ik nooit begrepen. Wappies gaan er namelijk altijd zo prat op dat ze over dingen nadenken en dan een eigen beslissing nemen (weliswaar een hele domme, maar wel helemaal zelf gemaakt, zogenaamd!). Ze gaan er vanuit dat ‘schapen’ dat niet doen maar zich een beetje door herdershond Hugo richting een lockdown hebben laten lokken en dat deze schapen verder dus niet hebben overwogen wat de beste opties waren, maar gewoon blind gaan voor de oplossing die voor hen gekozen is. Ik denk dat de term schaap dan ook niet terecht is, want er is een stuk meer kritisch denkvermogen (überhaupt meer denkvermogen, maar dat terzijde) bij zogenaamde schapen dan bij wappies. De meeste ‘schapen’ die ik volg op Twitter zijn uitermate kritisch op het huidige beleid, maar ze snappen wel dat er maatregelen nodig zijn en volgen die dan ook op ja. Dat heeft niets met volgzaamheid te maken maar met kunnen overzien dat jouw belang niet altijd boven het algemeen belang gaat. Ik moest aan de term schapen denken toen ik vandaag (28 april 2021 is de dag dat de avondklok is vervallen, de winkels weer min of meer gewoon open zijn en de terrassen weer mensen mogen ontvangen) de beelden zag van rijen mensen die stonden te wachten bij de Primark, de Ikea en de diverse terrassen. In die rijen stonden ongetwijfeld de wappies en schapen gezamenlijk te wachten om naar binnen te mogen (of buiten, in het geval van de terrassen), maar misschien meer nog op het oordeel van de ander. Als het puntje bij paaltje komt, zo blijkt wel weer, zijn we allemaal schapen. Maar om een heel andere reden dan we dachten.