We hebben net onze voorgerechten op van het bestelde eten en zitten midden in onze Jurassic Park & World marathon (iets over de helft van Jurassic Park III). Misschien wel de minste film in de reeks, maar desondanks vermakelijk. Het was een slome druilerige dag.
Otis ging naar de kapper net na een fikse hagelbui en kwam een half uur later beteuterd terug. Het kapsel was mislukt omdat de kapster niet had begrepen wat hij wilde. Voordeel: we hoefden niet te betalen en mogen over een paar weken in de herkansing. De rest van de dag was het aan het regenen; althans dat denk ik want ik ben alleen even buiten geweest om melk en brood te kopen. We hebben letterlijk de rest van de middag ge-Wii’d nadat we deze letterlijk onder het stof vandaan hadden getrokken. Noël en Otis hebben Wii Fit gespeeld met allemaal minigames waarbij je moet bewegen en balans moet oefenen. Noël heeft daardoor de hele middag bewogen: onder meer ballen wegkoppen, als een pinguin over een ijsblok glijden, skiën en in een grote bal over een rivier lopen zonder de kant te raken. Zelden heeft hij een middag zoveel bewogen. Z’n voeten deden er pijn van.
Toen we na de inspanning Jurassic Park III op hadden gezet (want ze vinden het niet eng) ging de bel: het McDonalds eten voor de kinderen was er. Een jongen van ik schat net geen 20 jaar stond naast zijn fiets. “Het is wel moeilijk te vinden.” In een grote kubus op de grond stonden drie zakken. “Is dat allemaal voor ons?” Dat was zo. Ik haalde de kubus leeg en liep met de zakken eten naar binnen. Ik had amper een foto gemaakt voor opa en oma die het eten hadden betaald in het kader van hun veertigjarige trouwdag, toen de bel opnieuw ging. Het was ons eten van FF Swanjéé, het restaurant waar ik een kleine elf jaar geleden heb gegeten tijdens mijn vrijgezellenfeestje. Ik zette de doosjes een voor een op het aanrecht. Er moest her en der nog wat worden opgewarmd maar verder hoefde ik vandaag dus niet te koken.
Komentáře