Sneeuw

Het zingt momenteel over heel Nederland: het sneeuwt. Dat het zingt – en dat doet het echt; iedereen heeft het erover – vind ik zelf eigenlijk best wel gek, want nog niet zo lang geleden vonden we het heel normaal dat het in de winter zo nu en dan wit werd. Enkele sneeuwstormen daargelaten keken we niet echt op van een vlokje hier en daar. Sinds we in het journaal worden doodgegooid met weerrecord na weerrecord echter (mogelijk zie ik een oorzakelijke verband dat er niet is), begint de paniek al als de temperatuur onder de nul uitkomt. In Friesland – maar tegenwoordig ook daar buiten – roept men direct om een rayonhoofden vergadering. Als er sneeuw valt of dreigt te vallen worden we direct om de bevroren oren geslagen met weeralarmen, thuiswerken en aangepaste dienstregelingen. Over dat laatste wil ik nog wel even zeggen. De NS probeert er natuurlijk nog wel iets leuks van te maken en laten de social media boys en girls op Twitter vrolijk zeggen dat het toch goed is om proactief te zijn. Maar we moeten ook niet gaan doen alsof er een nieuwe ijstijd is aangebroken. Om 1 tot 3 cm sneeuw besloot de NS – volgens beleid ook nog eens – om een aangepaste (lees 20 procent reductie) dienstregeling in te voeren. Ik had het logischer gevonden als er meer treinen zouden worden ingezet, zodat we niet met z’n allen over die gladde snelwegen hoeven. De rails zijn immers al glad van zichzelf en moeten bij deze ‘normale temperaturen’ en ‘normale hoeveelheden sneeuw’ toch gewoon van A naar B kunnen rijden, zou je zeggen. Het is eigenlijk onhollands om bij dit weer aangepast te gaan rijden en vooral een beetje truttig. De NS is bang voor slechte rapportcijfers als er een paar treinen iets later gaan aankomen en angst is nou eenmaal een slechte raadgever. Hopelijk levert de lacherigheid die NS en Prorail nu weer over zich afroepen eens lijdt tot introspectie. Mij rest deze middag helaas niets anders dan in een trein die wel rijdt naar buiten te kijken hoe de velden wit worden.

#ns