Sprookjeshof

Vroeger dacht ik er wel eens aan - althans in mijn herinnering was dat zo - hoe het zou zijn om later met mijn kinderen naar Verkeerspark Assen te gaan. Het park sloot helaas in 2014 naar het schijnt definitief de deuren. Een deel van dat park, namelijk het autoparcours, is inmiddels te vinden in Duinen Zathe, waar we inmiddels al meerdere keren met de kinderen zijn geweest. Omdat we vandaag de auto gingen terugbrengen naar Groningen en nog een dagje te besteden hadden, stelde ik voor om naar Sprookjeshof te gaan. Het kleine pretpark in Zuidlaren, is met de auto vanuit Groningen goed te bereiken. Bovendien ben ik er vroeger toen ik zelf jong was wel eens geweest met uitjes vanuit het plaatselijke buurthuis De Schakel. Ik hoopte op iets van herkenning, maar waar ik het ook zocht: in de speeltuin of in het sprookjesbos zelf, ik herkende niets. Nog geen sprookje of speeltoestel kwam me bekend voor. Wel was het een erg leuk park voor de kinderen: een grote speeltuin met een bijna net zo grote binnenspeeltuin en - wat vooral ik zelf erg leuk vond - de sprookjes die op een knullige, kneuterige manier leken nagemaakt van het sprookjesbos uit de Efteling. Het was helaas druk in het sprookjesbos dus we moesten soms wat sneller door dan ik eigenlijk had gewild, maar ik kon toch wel erg genieten van de slechte audio, de houterige bewegingen en de soms matig aangeklede sprookjes. Het deed me bijna denken aan de keer dat ik zelf in de Efteling was en had bedacht dat ik op zolder ook wel een eigen Efteling kon maken, al doe ik daar het Sprookjeshof natuurlijk wel mee tekort. Na een uur of vier moesten we helaas al naar huis vanwege andere verplichtingen, anders hadden we ons gemakkelijk tot sluitingstijd kunnen vermaken. Maar de herkenning van vroeger, nee die was er toch echt niet, hoe hard ik het probeerde.