Minder Islam. In gele stoepkrijtletters bij de ingang van de snackbar om de hoek, lijkt het haast een parodie op het echte leven. Alsof er een grapjas heeft willen aangeven dat Den Bosch, provinciestad of niet, ook een mening heeft over de aanslagen. Stoepkrijten leek hem de beste manier om zijn punt over te brengen. Dat niveau.
Als ik er vanochtend met mijn zoon op weg naar de peuterspeelzaal langs loop, is mijn eerste reactie dan ook een beetje lacherig. De sulligheid spat er dan ook vanaf. Een meter achter me komt een moeder met kinderen echter snuivend en stomend aangelopen. Het krijtje, dat ergens bij het begin van het woord minder lag alsof dat er later bij is geschreven, pakt ze op om de tekst door te strepen. Het is bedoeld als daad van verzet, maar waartegen eigenlijk?
Als ik op de terugweg opnieuw langs de tekst loop heeft het ‘Minder Islam’ zijn lading verloren. Niet omdat het doorgestreept is, maar gewoon omdat het eigenlijk een lege tekst is. Minder Islam. Ja daar heb ik ook niets op tegen. En dan ook graag minder Christendom, minder Jodendom en doe dan ook maar minder alle andere geloven. Bovendien: heeft een ieder niet recht op een mening? De woorden doorkrassen met stoepkrijt zet iemand bovendien niet op andere gedachten. Net zo min als de woorden mensen overtuigen van de behoefte aan ‘minder Islam’.
De snackbar waar de woorden geschreven zijn, zijn vanuit mijn woonkamer nét niet te zien; de stoep evenmin. Dat vind ik jammer, want ik had graag gezien of er heftige discussies over komen op straat. En hoe dat dan gaat. Wie het eerste met sop en een spons de stoep weer schoonveegt en wie daar dan weer boos over wordt. Wat dat betreft zijn mensen net eenden, maar dan met een chronische zelfoverschatting. Je gooit wat naar ze toe en ze zullen er om vechten. Ook al is het een verzameling stoepkrijtletters.
Comments