Strand

“Nou volgens mij kunnen we beter niet naar het strand gaan,” zei Noël na de derde bui in korte tijd. Af en toe hagelde het zelfs. Ik vertelde dat het zo écht droog zou worden en dat het dan droog zou blijven. “Ja, maar dat zei je na de vorige bui ook!” Dat was waar. Op de regenkaart was slechts een lichtgrijs vlekje te zien. Dat leek me niet genoeg voor heel veel regen, maar ik had het fout. We zagen vanuit ons huisje een gezin - korte broeken, strandbal - drijfnat afdruipen. Niet veel later klaarde het dan toch op en het was het ineens ook echt warm. Er was dan wel 24 graden voorspeld, je gaat toch twijfelen als het de afgelopen dagen zo koud blijft en zoveel regen valt. Een half uur later zaten we bij het strand. We hadden een mooi plekje gevonden bij het begin van de strandhuisjes aan een stuk ondiep water dat het stand in tweeën splitste. Er stond een flinke wind maar het was geen moment koud. Noël wilde eerst nog zijn broek aanhouden, maar nadat deze nat was geworden ging hij toch maar in z’n onderbroek het water in. Otis vond het water eigenlijk te koud maar ging af en toe mee met de rest. Luna was vooral bezig om twee zelf meegenomen poppetjes te begraven in het natte zand om ze daarna weer in de zee te wassen. Een spelletje dat blijkbaar nooit verveelde. toch wilde ze daarna ook wel een toren bouwen maar toen we allebei een toren van zand hadden gemaakt moest deze direct weer kapot. Zo was het goed vertoeven met een thermosfles koffie, mueslirepen en Sultana’s, tot het moment dat ik ook weer even op wilde staan. Het voelde alsof alle botten in mijn lichaam waren gebroken. Ik heb denk ik wel een kwartier van en naar de duinen gedrenteld voordat ik het idee had dat ik niet definitief verlamd was. Dan het meest vervelende moment - zo herinner ik het me ook altijd van vroeger - het naar huis gaan. Niet omdat je niet naar huis wilt, maar omdat alles altijd onder het zand zit en al je kleren plakken of tenminste vies aanvoelen. Noël kon z’n broek - nog altijd kletsnat - helemaal niet meer aan en ging tegen heug en meug in met z’n onderbroek terug naar het huisje. Niet veel later begon het opnieuw te regenen. De timing kon niet beter.