Tondeuse

Als ik de kinderen van school haal zo’n paar keer per week, kom ik langs een huis met op de benedenverdieping een voormalige hondentrimsalon. Sinds een aantal maanden is de trimsalon weg en wonen er nieuwe mensen. Als ik er langs fiets zit echter het gordijn of vitrage loze raam een man achter zijn beeldscherm te thuiswerken. Elke keer als ik de man - ik schat begin dertig, baardje - zie zitten denk ik: man koop toch iets tegen de inkijk en misschien moet ik mezelf ook maar weer eens scheren. Toen er nog honden werden geknipt had ik dat minder. Vanmiddag keek ik direct of ik mijn tondeuse nog even snel kon opladen, zodat ik wellicht morgen kort gekapt naar mijn werk kan om het thuiswerk advies te negeren. Helaas bleken bij zowel mijn oude als bij mijn nieuwe tondeuse alle opzetstukjes afgebroken. De laatste keer, aan mijn baard te voelen al aardig wat weken geleden, zat het opzetstukje al vrij los, maar het niet zo stevige plastic had het in de afgelopen weken schijnbaar in de opbergdoos begeven. Van de nieuwste van de tondeuses ben ik bovendien de oplader kwijt. Er zit dus niets anders op dan voor tenminste nog een paar dagen rondlopen als Danny de Jety, terwijl ik in de voor de post drukste periode probeer een pakketje met een nieuw exemplaar te laten komen.