Ik had veel gesprekjes vandaag maar twee ervan sprongen er voor mij uit. Een keer in de week ga ik naar het AMC om mijn gezicht te laten zien. Daar maak ik in de ochtend vaak rond een jaar of 8 uur even een praatje met de buurman van één kantoor verderop. Meestal hebben we het over voetbal en PSV in het bijzonder, maar vanochtend kwam het gesprek al snel op de vaccinaties.Hij had inmiddels zijn beide prikken inmiddels gehad zei hij toen ik begon over zijn kuchje. Tussen de eerste prik en de tweede was het kuchje even weg geweest. Jaloers vertelde ik dat ik nog aan het wachten was op een uitnodiging van de huisarts. Daarna ging het weer over Mo Ihattaren. We waren het er beide over eens dat hij zijn langste tijd bij PSV heeft gehad.
Later deze dag, rond een uur of vijf in de middag inmiddels, belde ik aan op nummer 16 om Noël op te halen. Hij was bij een vriendje aan het spelen. Toen de deur open ging zouden ze net beginnen met Mario Kart. De vader van de jongen knoopte op gepaste afstand een gesprekje aan. We hadden het over vakanties en ze gingen sowieso naar een ver warm land. Hij begon zelf over de vaccinaties en ik vertelde over hoe ik nog niet aan de beurt was, maar veel collega’s de prikken al wel hebben gehad. Heel stellig zei de man dat hij en zijn vrouw de prik niet gingen nemen. Je weet immers niet wat er in zit. Ik kijk het nog wel een paar jaar aan zei hij. Daarna vroeg hij me of ik wist hoe hoog de vaccinatiegraad bij ons was. Ik vertelde naar waarheid dat ik het niet wist, maar ik dacht rond de 90 procent. Een percentage die ik nog altijd laag vind, maar toch. Noël was inmiddels stiekem aan een nieuwe race begonnen. Ik dacht aan vanochtend, beet op mijn lip en liet het er bij.
Comments