Vijf jaar

Woensdag 16 maart 2016 had ik om 11 uur mijn sollicitatiegesprek in het AMC. Het bleek ook mijn kennismaking met mijn toen toekomstige collega Anjo, van wie we vandaag tijdens een herdenkingsdienst afscheid hebben genomen. Tijdens het verhaal dat door een vriend van haar was ingesproken en voorzien was van een slideshow, heb ik meer over Anjo zelf gehoord dan in de vijf jaar (minus de laatste negen maanden toen ze met pensioen was) dat ik met haar samenwerkte. Ze vertelde wel eens over een uitstapje met vrienden of een vakantie, over haar werk in de verpleging en wat voor wilde verhalen ze daar wel eens meemaakte. Maar daar bleef het ook bij. Ze was geïnteresseerd als ik over de kinderen vertelde, kon goed luisteren, maar over zichzelf bleef ze stil. Ik was met een collega achteraan gaan zitten in de kleine aula van uitvaartcentrum De nieuwe ooster. Achter de kist van het hoge zaaltje was een grote muurschildering van een palmbos te zien. Het was prachtig, maar leidde ook de aandacht af van de kist en de bloemen. Om ons heen zaten zeker een man of twintig. Iedereen droeg - want het was verplicht - een mondkapje en keek geboeid naar de televisie. Even later klonk uit de speakers ‘Testament’ van Boudewijn de Groot en werden we gesommeerd op te staan. Naast de kist lagen bloemen namens het planbureau. Vijf jaar zijn voorbij gevlogen.