Als ik door de voorpagina’s van de ochtendkranten scrol op Blendle fantaseer ik wel eens van een bestaan in totale opsluiting waarbij het enige is wat ik binnenkrijg – soms – een krant is. Niet weten wat er gebeurt in de wereld lijkt me op zich al spannend en ontspannend tegelijk. Maar dan heel soms een sneak in de vorm van een krant, liefst alleen een voorpagina, lijkt me geweldig.
Het prikkelt de fantasie. Wat als je alleen de voorpagina’s had en verder geen context. Wat zouden we dan van de wereld begrijpen? Waarschijnlijk vrij weinig. Vandaag staat er een jonge man (nog meer jongen dan man) in een overall op alle voorpagina’s te lachen met een beker in zijn handen. Wat er achter zit zou mysterieus zijn.
Ook een leuke mindgame is fantaseren dat iemand in pak ‘m beet de jaren zestig is ingevroren en vandaag wordt ontdooit. Als eerste wil hij natuurlijk een kop warme soep. Als tweede wil hij weten welk jaar het is en wat er de afgelopen 50-60 jaar is gebeurd. Een krant is daarvoor ideaal.
Als ik vervolgens nog een paar uur over zou hebben zou ik Het aanzien van gaan lezen van de voorbije decennia. Even bij lezen: wie is er dood, wie is er president en welke voetbalclub heeft de prijzen gepakt. Het is een fijne gedachte dat er zoiets als een krant is om in te kunnen kijken.
Of deze er over 50 tot 60 jaar nog altijd is, zou ik nu worden ingevroren: ik weet het niet. Maar het voelt alsof de voorpagina’s van de toekomst er ook al zijn. Ze moeten alleen nog even gemaakt worden. Maar wat er komt te staan? Dat staat al vast. Of toch niet?
Comentários