Twee keer in een jaar het WK voetbal verliezen is wel wat veel van het goede. Vandaag kwam het bericht dat Rusland in 2018 gastheer mag spelen echter zeker niet als een grote verrassing. Sterker nog: onze kansen waren klein. De politiek had zich lang (terecht) terughoudend opgesteld. Onze stadions zijn klein. En afgelopen zomer hebben we nou niet bepaald reclame gemaakt voor mooi voetbal.
Nee, het moest dus allemaal van onze charismatische voetballers en trainers komen. Johan Cruijff kon zich nog redelijk verstaanbaar maken met zijn boerenkool-Engels. Jean-Marie Pfaff kwam helaas tijdens zijn toespraak in het Nederlands niet verder dan het woordje ‘together’, dat hij ook nog eens van papier moest voorlezen.
De sprekers werden bijgestaan door Calimero-filmpjes waarin we zielig vertelden dat we de enige in West-Europa waren die nog nooit een WK hadden georganiseerd. HUILIE-HUILIE. En verder werd ruim twintig keer herhaald dat onze landen zo lekker compact zijn. En dat we zo lekker van stadion naar stadion kunnen fietsen. Daar scoor je natuurlijk geen punten mee.
Ruud ‘niet te benijden’ Gullit bleef als enige overeind. Maar ja, daar kan je 22 corrupte Fifa-officials natuurlijk niet mee imponeren. Leuk om een biertje mee te drinken, maar die laten we ons feestje natuurlijk niet organiseren, zullen ze gedacht hebben. Zo is 2010 gewoon zoals verwacht geëindigd als ‘ie begon: leuk dat we elk jaar weer meedoen, maar winnen zullen we nooit iets.
Comentários