We gingen voetballen, mijn zoons en ik. Uit de schuur werd het doeltje gehaald dat mijn jongste zoon had gekregen voor zijn verjaardag. Ze wilden per se in de tuinvoetballen terwijl er twintig meter verderop in het park een prima ‘echt’ voetbalveldje ligt. Mijn zoons hadden allebei een FC Barcelona-shirt aan. De oudste het thuisshirt uit 1999 met achterop Overmars. De jongste had een geel-rood uit-shirt van Messi, van een paar jaar terug.
Behalve het doel moest ook het grasveldje neer worden gelegd. Voor het zwembadje dat we afgelopen zomer kochten had ik het nepgras gekocht, als zachtere ondergrond, maar het wordt nu al voor de tweede keer gebruikt om te voetballen. We hadden alle ballen – behalve de groene bal want die is lek – verzameld en ze werden omstebeurt op goal geschoten. Mijn oudste zoon schoot best hard, maar aan precisie ontbrak het.
Nadat de bal vier keer in het net belandde hield de oudste ineens op met schieten. Hij pakte uit de schuur een enorme bezem en zei dat het veld geveegd moest worden. Typisch Overmars. Toen hij merkte hoe groot de bezem was in vergelijking met hemzelf – Overmars is zoals je wellicht weet vrij klein – wilde hij het klusje toch maar aan mij overlaten. Hij wilde de bezem overhandigen, maar ik bedankte. “Laten we voetballen,” zei ik. “We zijn net begonnen.” Zijn concentratiespanne had de vijf minuten niet overleefd.
Omdat hij zelf toch ook niet meer wilde vegen sjokte hij naar binnen. De jongste vond de bezem ook wel interessant en probeerde er mee wat blaadjes van de stenen te vegen, hoewel hij het ding nauwelijks kon vasthouden. Toen dat uiteraard niet lukte liet hij het gevaarte – per ongeluk – los; de bezem kwam precies om mijn tenen terecht. Ik gaf hem een stoffer en blik; dat is veiliger. Geduldig begon hij blaadjes op te vegen, die we vervolgens in de biobak deden. Messi deed dat zeer geconcentreerd maar niet echt effectief. De helft van wat de blaadjes viel naast de biobak op de grond. Het is de gedachte zullen we maar zeggNa nog eens tien minuten was ook de lol van dit spelletje af. Ik mocht het gras weer oprollen, het doel terug in de schuur. Ja, echte voetballiefhebbers zijn het wel.
Comments