Ik was extreem moe gisteren middag. Zowel op de heen- als terugweg was ik in slaap gevallen. Ik vertrouwde het dusdanig niet dat ik tegen mijn gewoonte in zelfs een wekker zette om maar niet mijn eindstations voorbij te rijden. Gelukkig lukte dat. Ik werd zelfs eerder wakker omdat er een telefoon van iemand anders vlakbij mij af ging. Ik bleek pas in Zaltbommel maar besloot toch maar te proberen om mijn ogen open te houden. Thuis haalde ik nog de kinderen van school maar het lukte echt niet om nog langer op te blijven. Reden: de avond daarvoor was ik voor het eerst weer naar voetbal geweest en de wedstrijd was pas om 23 uur afgelopen, de trein ging daarna pas om 23.34 en voor ik in mijn bed lag was het zeker na half 1 en om 4.50 ging gewoon de wekker weer. Om half vier in de middag vroeg ik of ik alsjeblieft nog even kon slapen. Dat kon. Ik deed het rolgordijn helemaal dicht zodat de slaapkamer totaal verduisterd was en viel vrijwel direct in slaap. Althans dat denk ik. Ik heb zelfs geen wekker meer gezet. Als ze me missen dan merk ik het wel. Het was bijna zes uur in de avond toen heel voorzichtig Otis met Luna de slaapkamer binnenkwam. Of ik alsjeblieft op wilde staan. Ze hadden honger. Ik knipte brak het licht weer aan. De dag kon opnieuw beginnen.
top of page
Post: Blog2 Post
bottom of page
Comments