Zomers

Op de eerste zomerse dag van het jaar zaten we - in afwachting van de testuitslagen - lekker thuis. Ik moest bovendien werken tot twee uur en merkte op zolder amper iets van het mooie weer. Hooguit kwam er iets meer geluid van heggescharen en grasmaaiers door het dunne zolderraam heen dan normaal. Aan mijn bureau was het in tegenstelling tot de temperatuur buiten, kommer en kwel. Omdat de verpleegafdelingen vollopen moest ik weer meerdere patiënten bellen om door te geven dat hun operatie niet door zou gaan. Programma’s die vooralsnog wel doorgaan zijn zwaar onder voorbehoud. Ik ben dan ook halve telefoongesprekken bezig om uit te leggen dat er echt wel een redelijke kans is dat we de doorgegeven datum later nog weer moeten afzeggen. De helft van de ochtend ben ik bezig geweest aan andere patiënten uit te leggen dat ze echt nog niet aan de beurt zijn, want we hebben gewoon niet genoeg operatietijd. De meeste zijn daarop begripvol, maar ik heb deze week al meerdere mensen gesproken die pisnijdig waren om ik ze geen duidelijkheid kan geven; wat begrijpelijk is, maar wat het er niet leuker op maakt. Om twee uur in de middag ben ik uitgeklokt en met een kopje koffie in de tuin gaan zitten. Het zonnescherm was volledig uit, dus ik zat helaas in de schaduw. Luna was met een plastic orka aan het spelen dat in een bakje water ‘rond zwom’. Daarna wilde ze verven. Op het doek - een voorgedrukte lama-eenhoorn op canvas - werden alle kleuren door elkaar gemengd. Na elke verfstreek doopte ze de kwast opnieuw in het water. Dat ging goed, maar er komt altijd een punt dat ‘papa ook mee moet verven’. Zo zat ik even later aan de andere kant van de tafel - nog altijd buiten en nu wel in de zon - twee bergen te ‘schilderen’. Uit een van de bergen kwam lava. Luna keek er wat bedenkelijk bij en zei dat het schilderij nu wel klaar was. Snel pakte ze een nieuw blaadje en begon aan een schildpad en iets wat leek op een kwal, maar het niet was.