Zwemmen

Toen Marjolein een paar dagen geleden voorstelde om te gaan zwemmen dit weekend was mijn eerste gedachte: leuk maar dat kan helemaal niet, we zitten in een lockdown. Marjolein bleef volhouden dat het plaatselijke recreatiebad Aquafun van Sportiom gewoon open was en na enig googlen zag ik tot mijn verbazing dat ze gelijk had. Ik had natuurlijk gehoord dat sportscholen weer open konden sinds vorige week zaterdag, maar een recreatiebad paste daar in mijn hoofd niet bij. Vanmiddag liepen we het zwembad in. Luna kon voor een paar euro mee en Noël was gratis omdat hij zwemles krijgt (hebben we daar eindelijk een keer profijt van) en evengoed betaalden we 40 euro. Nou heb ik dat er natuurlijk wel voor over, maar man wat een bats geld (en dan zeg ik er nog niet eens bij dat dat vroeger 88 gulden zou zijn, zo ben ik niet). Het Sportiom is tijdens de coronatijd flink verbouwd. Het zwembad is nu hip geworden: gekleurde ramen, gekleurde lampen, harde muziek, een groot scherm waarop beelden van zeeën, woestijnen en steden werden getoond. Het was mooi geworden, al was het bad zelf nou ook weer niet zó spectaculair. Er waren (ik neem aan nieuwe?) glijbanen. We zijn eigenlijk amper vroeger in het Sportiom wezen zwemmen omdat het zo duur was en omdat het zwembad in Oss (vanuit ons ook niet ver) eigenlijk veel leuker was. Noël wilde van geen enkele glijbaan maar na een tijdje bedacht hij zich. Van de witte - die er niet zeer spectaculair uitzag, wilde hij wel een keer af. De glijbaan heette Wild River, maar kabbelend beekje was ook een prima naam geweest. Ik moest mezelf voortdurend in beweging brengen met m’n handen anders zat ik gewoon stil in de glijbaan. De glijbaan was dan ook grotendeels horizontaal op een paar stukken na waar het wel eventjes naar beneden gingen. Daarna wilde hij nog een keer en nog een keer. Toen we 3,5 uur (!) later het zwembad uitgingen, keek ik op mijn telefoon. Berichten over mogelijke versoepelingen (horeca, Efteling?) maakte de middag nog een beetje mooier.