Cheers

Elke keer als ik naar de apotheek ga krijg ik een ‘Cheers-gevoel’. Of wel: ‘Where everybody knows your name…’ Maar wat moet ik er nou eigenlijk van vinden dat ik door bijna alle werknemers wordt aangesproken met: “Aah, meneer Paping! U komt zeker voor een herhalingsreceptje?” Blijkbaar behoor ik tot de vaste ‘klanten’, want ik ga er niet vanuit dat men iedereen die daar komt bij naam kent. Misschien moet ik er ook niet te veel achter zoeken, maar curieus vind ik het wel. Het is wachten op de dag dat ze zeggen: “Bent u daar nu alweer?” Vooralsnog word ik altijd heel vriendelijk geholpen. Het levert me nog net geen korting of voorkeursbehandeling op. Jammer, want stiekem gaf het mij toch wel een prettiger gevoel toen ik na jaren in Zwolle te hebben gewoond eindelijk een kroeg/café had waar ik bij mijn voornaam (Kasper, red.) werd genoemd als ik binnenkwam. Ik kreeg zelfs zo nu en dan een gratis biertje aangeboden. Is dat dan het ECHTE Cheers-gevoel? Het wachten is op een gratis pilletje.