Tachtig euro per maand voor het laten doen van de was. De cliëntenraad van Careyn Rosendael vond het veel geld. De zorgaanbieder legde per maand al 80 euro bij, dus een verlaging bleek onmogelijk. Maar waarom niet zelf een wasserette openen? Eind vorig jaar was ‘t Wissewasje een feit.
Het was een ware zoektocht naar alternatieven voor het laten doen van de was. Tijdens die tocht ontstond het idee om een wasserette te openen waar bewoners zelf kunnen wassen en drogen. Op 18 november 2013 opende ‘t Wissewasje z’n deuren, met dank aan een volhardende cliëntenraad en een eenmalige investering van de directie.
Dat gebeurde niet van de één op de andere dag. Voor Han Schwartz, voorzitter van de cliëntenraad en LOC-vrijwilliger begon het verhaal al vier jaar geleden. “Ik ben in de cliëntenraad gegaan toen mijn tante hier nog woonde. Toen bleek dat er veel kleding zoek raakte, zijn we ons met het wasbeleid gaan bezighouden. We kregen het voor elkaar dat alle kledingstukken werden gemerkt, maar wel op kosten van de bewoners. De ergernis van zoekgeraakte kleding verdween nagenoeg geheel en de zorgaanbieder kreeg geen rekeningen meer voor het reinigen van onbekende kleding. Terwijl de besparing van tienduizenden euro’s ten goede kwam aan de zorgaanbieder.” Voor de cliëntenraad voelde dat niet goed. Bovendien vond de raad de kosten voor het wassen (80 euro per maand) erg hoog. “Toen de accountant van Careyn vervolgens met het advies kwam om de werkelijke kosten, 160 euro per maand, aan de bewoners door te rekenen, hebben we contact met LOC gezocht. Het wassen dreigde zo kostbaar te worden, dat het even duur was om de vuile was weg te gooien en bij de Zeeman alle kleding nieuw te kopen.”
Studentenhuismodel
LOC trok aan de bel bij Tweede Kamerfracties over de hoge waskosten en kreeg niet veel later groen licht om het Nibud de werkelijke waskosten te laten berekenen. Han Schwartz: “Een mooi resultaat maar we vonden dat het rapport een vreselijke uitkomst had: wassen zou 70 euro per maand mogen kosten. Dat vonden we nog altijd heel veel geld.” Niet veel later kwam de cliëntenraad met een plan naar studentenhuismodel: een gezamenlijke wasserette waar bewoners zelf de was kunnen doen. De directie van Careyn reageerde enthousiast op de plannen en stelde een ruimte (het voormalige rooklokaal) en geld (zo’n 40.000 euro) beschikbaar voor apparatuur. “De bedoeling is dat cliënten of hun mantelzorgers hier zelf de was doen, drogen en weer in de kast leggen. En dat voor maar 5 euro per wasbeurt”, aldus Han Schwartz.
Sociaal wassen
Cliëntenraadslid Cor Mulder vult aan: “Daarmee komen de kosten voor de bewoner op zo’n 15 euro per maand. Gemiddeld per maand een besparing van 50 tot 70 euro per persoon. Zo kun je de waskosten op een gigantische wijze terugbrengen. Maar het belangrijkste is dat de regie daarmee weer in handen komt van de cliënt. Bewoners kunnen nu kiezen of ze zelf wassen of dit laten doen. We hadden weinig invloed op de kosten van wassen: de mensen stonden voor een voldongen feit en daar werd veel over geklaagd. Dat is voor ons juist een motivatie geweest om ons hier vier jaar voor in te zetten.” Bewoners kunnen er ook een leuke activiteit van maken. Cor Mulder: “Er staan tafels en stoelen, een bloemetje. Mensen kunnen een praatje maken of samen met hun bezoek de was doen. Er zit dus ook een mooi sociaal aspect aan.” En voor wie echt niet kan wassen of niemand kent die daarbij kan helpen, stelt de cliëntenraad een vrijwilliger beschikbaar die de was kan doen. En voor de mensen met een wat vollere portemonnee is de was op de reguliere manier laten doen ook nog mogelijk.
Oorspronkelijke publicatie: Zorg & Zeggenschap, maart 2014
Comments