Matthijs

In De wereld draait door (wat een gekke naam eigenlijk) zagen we gisteren hoe Eva Jinek aan tafel kwam om de Sonja Barend-award, voor beste televisie-interview, in ontvangst te nemen. Nog voordat ze de spreekwoordelijke veren in haar achterste had ontvangen, kwamen de tranen. ‘Door de borstvoeding’ zei de net moeder geworden Jinek er bij. ‘Als ik dit houd kan ik geen talkshow meer presenteren’, voegde ze er aan toe. Het is waarschijnlijk een reële angst die ze op tafel legt, maar het maakt haar vooral menselijk en kwetsbaar. Het zou juist een pre kunnen zijn. Een talkshowhost die iedere avond snikkend met haar gasten hun levens bespreekt. Eva’s zakdoekshow. Het was een van de weinige uitzendingen van DWDD die ik de afgelopen tijd had gezien. Er komt vaak niets van omdat ik mijn kinderen om zeven uur naar bed breng. Het was in ieder geval de mooiste aflevering die ik gezien heb sinds tijden. Het begon al met Martin Koolhoven over de prachtige ingekleurde en verbeterde beelden uit de Eerste Wereldoorlog en een intens en verrassend interview met schrijver A.L. Snijders over het verlies van zijn vrouw en vrijheid. De tranen van Eva moesten dus toen nog komen. Matthijs was van dit alles ogenschijnlijk slechts toeschouwer. Dan is hij op z’n best. Niet bij kritische interviews of aanbidderige niemendalletjes, maar als hij anderen laat floreren. Ik voorspel alvast dat De wereld draait door gaat stoppen na dit seizoen. Na nu al dertien jaar is het misschien ook wel mooi geweest, al hoop ik dat er een ander praatprogramma voor in de plaats komt op of rond dit tijdstip (wat mij betreft mag het ook een half uur later worden). Matthijs zien we komende zomer terug als presentator van Zomergasten. Althans dat hoop ik. Ik denk dat Matthijs daar zelf ook wel oren naar zou hebben. En dat het dan maar net zo’n lange, warme zomer mag worden als dit jaar.