Op station Amsterdam Bijlmer staat een piano. Toen ik er vanmiddag langs liep zat er een jonge knul op de kruk die opzwepende, jazzige deuntjes speelde. Ik werd er vrolijk van, maar ook een beetje opgefokt. Op heel veel stations staat tegenwoordig een piano. Een mooi initiatief, al vind ik het ergens ook wel erg willekeurig, een piano. Waarom niet een contrabas of een mondharmonica? Een drumstel is wellicht ook een goed idee; zeker om zwervers en reizigers die blijven plakken weg te jagen.
Zonder cynisch te doen over de piano wil ik maar zeggen: het is dus erg willekeurig gekozen vermaak, dat slechts een enkeling aanspreekt. Apart, ook omdat het niets met de corebusiness (vervoeren!!) te maken heeft. Afgelopen week kwam ook het bericht dat men op stations in de nabije toekomst watertapjes wil aanleggen voor dorstige reizigers. Op zich natuurlijk een veilige keuze als je je klanten wat wilt bieden tegen de dorst, maar ergens denk ik dan ook: waarom water? Waarom geen bier? Of limonade of jus d’orange? Krijgen we direct onze nodige vitaminen binnen. En waarom moeten de reizigers überhaupt wat te drinken krijgen op stations? En waarom dan niet iets te eten erbij?
Ik had er zelf al wel een gedachte over. Wellicht is het om de niet gratis wc’s te spekken. Drinkt u allen lekker veel (gratis!) water zodat u het vervolgens a 70 cent kunt ‘uitpiesen’ op ons toilet. Toen bedacht ik ook wat de volgende stap zou zijn. Binnenkort zullen we zien dat op alle stations met een piano, een verkoopkraam staat met oordopjes voor 70 cent per paar: ‘Hier bescherm uw oren, fijn hé dat we ons bekommeren om uw rust?’
Kommentarer