Voor sommige dingen hoef je niet veel te doen. Zo wordt het bijvoorbeeld vanzelf wel een keer Oud en Nieuw. En dat terwijl de vorige nog maar net was afgelopen voor mijn gevoel. Vorige jaarwisseling waren we in het mistige Haren, zagen we geen hond voor ogen en reden we met het handje aan de vangrail – het zicht was ongeveer vijf centimeter – diep in de nacht terug naar Groningen.
Nou en nu zijn we dus alweer een jaar verder. Een jaar waarin we de carnavalsoptocht langs ons huis zagen trekken, ik mijn onderzoek over allochtonen in het Brabants Dagblad afrondde, we het Nederlands Elftal zagen schitteren en zagen falen, we eerst naar Italië en vervolgens nog naar Oostenrijk en Zwitserland op vakantie gingen. Direct gevolgd door mijn stage bij PSV, waar ik werkelijk mijn laatste beetje energie stak in deze ‘droom’ en zo mijn school na 4,5 jaar kon verlaten met een diploma. En waarin we plannen maakten om te gaan trouwen.
Voor de verandering vierden we oudejaarsavond bij onze lieftallige D. in Groningen, waarbij er helaas geen plaats was om de oudejaarsconference van Youp te kijken (sommige mensen hebben echt geen gevoel voor traditie 😉 )! Maar mij hoor je verder niet klagen. Na enkele glazen champagne (te weinig) verplaatsten wij ons in de koude nacht naar het ‘Carnaval de Pudding’-feest in de Puddingfabriek, waar we nog nooit zoveel foute mensen bij elkaar zagen. Ook de aankleding en de invulling was teleurstellend.
Je vraagt je af hoe mensen die zoiets organiseren met droge ogen een toegangsprijs van twintig euro durven te vragen. Waarschijnlijk omdat types als ik er toch wel ‘intrappen’. Ik wacht trouwens nog steeds op mijn gratis welkomstdrankje. Dus als iemand van de organisatie dit leest: stuur mij even een mailtje om een goede regeling te treffen. Aan alle anderen: een gelukkig nieuw jaar en ook alvast voor komend jaar, want schijnbaar is het om voordat je er erg in hebt…
Comments