Zoeken op de website

00:31 Jurassic Park is afgelopen. Alle dinosaurussen zijn keurig in hun hokken gebleven, geen gewonden of doden onder de bezoekers van het park. Eind goed al goed. Einde liveblog. #out 22:46 Marjolein, als laatste op, gaat ook weer als eerste naar bed. "Gezelligheid kent geen tijd." 22:14 Jurassic Park kijken, want dino's en kerst horen blijkbaar dit jaar bij elkaar. 22:05 Ook Martijn en Sera gaan naar huis. Houdt het dan nooit op? 21:35 Jonneke gaat naar huis. "Nou dat was het dan." 21:27 De mannen winnen de quiz 'Linkie'. Als beloning zitten we opgescheept met de vrouwen (of iets dergelijks). 21:04 PJ is vrij en belt op dat hij niet meer langskomt. Er wordt gehuild, geschreeuwd en met servies gegooid. 20:21 Volgens demensen krijgt Kasper het vlees niet op. En hoewel het niet van harte gaat, zit enige tijd later toch al het vlees in mijn mik. 18:46 Gourmetten kan beginnen. Noël: "Ik haat gourmetten." 18:27 Martijn en Sera hebben ruzie over de stopcontacten van het gourmetstel. De zalm vliegt nu alle kanten op. 18:15 Niemand, ooit: "Lenny, knip jij de zalm vast in stukken?" 18:01 Martijn wint Mario Kart, net voor Kasper. Sera en Marjolein eindigen in de middenmoot. "Het is nu wetenschappelijk aangetoond dat mannen beter kunnen rijden dan vrouwen." 17:56 "Niet naar het vuurwerk kijken. Het is illegaal vuurwerk." 17:38 Het voorgerecht van Jonneke is klaar en bij deze genoemd in de liveblog. Een eervolle vermelding: 17:25 Bert wint nipt voor Lenny spel 'After us'. 16:45 Lenny blijft maar zeggen dat ze er niets van snapt en er niets aan vindt. Gelukkig maar, we zouden het maar vergeten. 16:06 Lenny doet mee met een spel 'After us'. 15:22 "Is het te laat voor een abortus?" 15:11 Marjolein: "Dan slaap ik vanavond wel bij m'n ouders." Jonneke: "Ew." 15:04 "Zelfs Lenny kan dat." 14:54 Iemand: "Zullen we een bod doen?" Iemand anders: "Op Jonneke?" 14:52 Jonneke wint Splendor. 14:21 "Even ruiken hoor." 13:55 We komen de buurman tegen in het gangpad bij het broodbeleg. Hij blijft maar doorzagen over z'n kittens. Groningers, als ze eenmaal beginnen te lullen kom je er nooit meer vanaf. 13:36 No context AH: 13:32 L: "Ga je 1 januari mee dansen?" J: ""Ik heb volgens mij iets. Ik weet niet wat maar het duurt de hele dag." 12:56 Jonneke: "Het is ook mijn kerst." 15:54 Iedereen, behalve Sera, heeft de quiz gewonnen. 12:50 "Ik heb niets met jaartallen." (Bert, 2024) 12:30 Demensen doen een quiz, terwijl ik voor zestig mensen koffie moet zetten en inschenken. 12:07 Martijn krijgt een zweepje die gebruikt is in de hitfilm 'Fifty shades of grey'. 12:05 Jonneke probeert me de Lundia kast van Carla - die ik nog niet eens heb - alweer af te troggelen. 11:41 Jonneke is er eindelijk. zoals altijd te laat. 11:38 Tante Carla belt en wil ons een kast aansmeren. 11:26 Kerst is een tijd van hoop en liefde. Ondertussen in De Volkskrant: 11:08 De stoelen staan op zolder. Om gesjouw te voorkomen moeten drie mensen op zolder brunchen. 11:02 De magnetron staat open. Probeer niet in te halen, blijf rechts rijden en probeer hem met lichtsignalen te waarschuwen. 10:53 "Noël heeft stinkvoeten!" Hoe meer mensen er beneden komen hoe grimmiger de sfeer wordt. 10:44 De eerste bewoners zijn aanwezig en doen het licht aan. Iemand op Twitter merkt op dat baby's van zes weken nog nooit zonlicht hebben gezien. Donkere dagen na kerst. 10:09 Ik wacht tot de douche warm wordt maar helaas was blijkbaar Wim Hof de laatste die voor me gedouched heeft. 10:04 En weer terug in 32 minuten 44 seconden. Op het einde leek het meer op naar voren vallen maar we hebben het gehaald. 9:42 Ik hoor als ik het Zilvermeer passeer 'Eye of the tiger'. Ik voel me nu meer de kleine teen van een woelrat. 9:30 Vertrokken in de mist van Groningen. Coach Bennett bazelt in mijn oor iets over finish lines. Des te meer reden om zo snel mogelijk het rondje af te maken. 9:10 Wakker. Vierde kerstdag! Even sportief doen, maar we gaan eerst nog even 5 km hardlopen.

Over een paar uur (een paar dagen als ik dit schrijf) is het 2025. Omdat ik operaties vaak enkele weken vooraf al inplan, heb ik al een beetje kunnen wennen aan het nieuwe jaar: 2025. Het is toch elk jaar een beetje wennen, maar 2025 voelt eigenlijk al heel snel vertrouwd.  Voor ik het zal hebben over wat 2025 zal brengen eerst maar eens zoals traditie is, terugblikken op het voorbij jaar 2024. Als ik het uit mijn hoofd doe springt er een aantal zaken bovenuit: een nieuw kabinet, een nieuwe premier (Schoof, wie had dat op 31 december 2023 gedacht?). De aanslag op en herverkiezing van Donald Trump. De halve finale van het EK waarin Engeland de sterkste (of gelukkigste) was. De olympische spelen met als hoogtepunt live op tv kijken hoe Sifan Hassan die de marathon wint. PSV die met weergaloos voetbal de eredivisie ondersteboven speelde. En dan vergeet ik ongetwijfeld nog veel ander groot nieuws (en waarschijnlijk vond ik het dan dus ook niet boeiend genoeg). Privé denk ik natuurlijk aan het overlijden van oud-collega José, van wie we helaas eind vorig jaar al hoorden dat ze ernstig ziek was. Slechts twee jaar nadat ze ‘met gierende bandjes’ het parkeerterrein van het AMC had verlaten voor een pensioen in Zeeland. José was niet de gemakkelijkste collega allertijden, maar hoe zij er vol in ging voor haar patiënten zal ik niet vergeten, net als het moment dat we samen op een zaterdag naar het ziekenhuis kwamen voor onze eerste coronavaccinatie.  Er waren natuurlijk ook mooie momenten, zoals de vakanties naar Parijs en Disneyland in het voorjaar (waar helaas wel de hele familie elkaar in ziekte elkaar afwisselde). Of de vakantie naar Duitsland (Frankfurt en Europapark) en Zwitserland, waar we - naast een korte vakantie in Basel en Zürich - met de hele familie Paping het familieweekend mochten vieren in Wildhaus. Waarschijnlijk met een nieuw record ‘hoeveel spelletjes kan je in zeven dagen doen’. In de herfst waren we ook nog even met de schoonouders (opa en oma) een midweek naar Limburg, waar ik nadat ik vrijwel de hele kerstvakantie ziek was afgelopen jaar, nu toch onder andere het drielandenpunt kon bezoeken. Noël stapte over van het Noorderlicht naar Spoor 10-14 in de hoop daar beter op zijn plek te zijn. Hij vindt het er in ieder geval een stuk leuker dan op zijn oude school en hopen natuurlijk dat hij uiteindelijk ook zijn draafi weet te vinden. Luna ging in december eindelijk naar badje twee van haar zwemles, nadat het rugzwemmen toch wel erg moeilijk bleek. Tijdens een feestje ging ze paardrijden en in december ging ze ook voor het eerst mee naar een PSV-wedstrijd (8-0 tegen HFC). Marjolein begon te werken bij kledingwinkel Art (Den Bosch) en liep de kwartmarathon van Rotterdam met Jonneke (en ook nog de Kruikenloop!). Kasper kreeg ook hardloopschoenen en liep daarmee onder meer samen met Marjolein in oktober de 4Mijl en in december nog de Stadspark Nightrun. De Efteling opende een nieuwe attractie: Danse Macabre en ik was er op de eerste officiële openingsdag (31 oktober) bij. Op de valreep van 2024 ging ook Noël in de attractie en is het direct met stip zijn lievelingsattractie. We verlengden onze abonnementen op de Efteling (zagen de Efteling ook in de sneeuw in januari!) en namen een nieuw abonnement op Toverland (en zagen daar clowns met kettingzagen tijdens de Halloween Nights). Andere uitstapjes gingen onder andere naar Phantasialand, Openluchtmuseum (januari), Naturalis en het Spoorwegmuseum (december). We zagen de concerten van Lamme Frans (held!), Racoon (wasbeer!) en Goldband (stucadoors!). En zo hebben we veel gedaan, nog meer niet gedaan. Veel gezien, veel gemist. Laten we hopen dat we in 2025 net zoveel kunnen missen en doen.

23:18 Bedtijd. Morgen weer werken. Misschien tot vierde kerstdag. #out 22:05 Tot slot van deze kerst de Dr Who kerstspecial kijken. Het gaat over tijdreizen en ja hoor ze komen natuurlijk ook weer bij de dino tijd uit. 21:36 Jeugdjournaal terugkijken, waarin het gaat over de Tsunami van 2004. Ik leg aan Otis en Luna uit dat er 20 jaar geleden ook een buurman van ons is overleden bij dé Tsunami. RIP Henk. 20:00 Leftover christmas diner, aangevuld met veel te veel nieuw eten, waardoor we weer heel veel overhouden. Ik kan dat. 18:50 Terug in de Rompert. Noël en Luna gaan mee boodschappen doen. We strompelen langs de lege schappen en weten nog net een brood en broccoli te bemachtigen. 18:20 Wachten op de bus. Een zwerver laat zijn tas achter in de wachtruimte en komt even later terug met twee vrienden. Ze nemen een sip uit een fles wodka. Een vrouw met een AH-mandje wacht eveneens op de bus. 16:58 Nog even naar de wc voor we gaan, maar de wc blijkt een gat in houten plank. Noël kiest eieren voor zijn geld en gaat toch maar naar de pisbakken. 16:30 Luna 'Hans Klok' Paping. 16:16 Lol. Bij de lijst van beroemde studenten is Elon Musk inmiddels afgeplakt. #gecancelled 16:05 Hoe zou de Top2000 van 1839 eruit hebben gezien? Noël heeft wel een idee. "Mozart, Bach en Van Gogh." 15:44 We zijn terug in de tijd naar 1839, toen de eerste treinen voor Nederland werden besteld en Noël heeft zijn zinnen gezet op het meenemen van een souvenir uit het verleden. We vinden Grays Sports Almanak. 15:30 Luna gaat in de carousel en ik krijg fotografeertips van een boomer. 15:26 Otis drinkt al lopend zijn resterende chocomel op, althans dat is de bedoeling. Hij struikelt en zo gaat ook zijn laatste beetje drinken verloren. 14:53 Marjolein schreeuwt een medewerkster weg omdat ze het waagt om Otis' half lege chocomel flesje weg te gooien. De medewerkster overweegt nu een carrière wissel (wissel, treinen, snapt u hem??). 14:44 En Otis gooit de chocomel om. Douze points (vive la France). 14:40 Otis en Luna hebben chocomel. 14:18 Otis dacht dat hij bij 'noem een getal onder de 1000 en krijg een rij marshmallows' dat je de marshmallows moest tellen. 60 was helaas niet het goede antwoord. 12:57 Otis en Luna - al dagen aan het zeuren dat ze willen schaatsen - gaan eenmaal op de schaatsbaan sneeuwballen gooien. Logisch. 12:49 Uiteindelijk zonder vertraging in het Spoorwegmuseum aangekomen. Voor wie het Spoorwegmuseum nog niet kent hier een korte introductie: https://open.spotify.com/track/5iESsZWeqcHG4eQvIlg6Zp?si=bDYFxAt9RkqC4vMa9RjkdA 12:28 Ondanks de vertraging de overstap gehaald. Gelukkig is er nog wel even paniek als Otis misschien zijn handschoenen vergeten is. Ze worden direct weer teruggevonden. 11:53 Wegens werkzaamheden rijden er geen treinen. Er worden vervangende rendieren ingezet: 11:23 Otis en Luna hebben een spelletje ontdekt op de telefoon: een woord appen en dan de suggesties gebruiken voor het volgende woord: Luna is zes jaar geleden geboren in bad en toilet geboren en ik heb een nieuw wachtwoord vergeten over het rooster van het verleden ook nog een paar keer per week en dan is het mogelijk om een afspraak te maken met een kerstmuts ik heb een nieuw venster klik op de fiets naar huis te gaan we naar het ziekenhuis in de trein van de trap gevallen en ik ben nu aan het werk en bijbanen in andere landen naar huis te vallen onder de aandacht van de dag zelf ook een kleinere bedrijven in Nederland en België en Duitsland en Frankrijk en Spanje en Portugal en ik heb een nieuw contract getekend door de brievenbus gedaan om het leven van een nieuwe bril schrijf ook een beetje in de stad Zwolle en ik heb een nieuw wachtwoord aanvragen van een andere manier van werken ART tasjes. 11:15 Van Eminem's 'Cleaning out my closet' naar de volgende familieruzie: André Hazes. 10:09 Noël krijgt instructies om schone kleren zoeken. Hij kijkt erbij alsof hij de hele tekst van Hamlet uit z'n hoofd moet leren. 10:05 Topic op Tweede kerstdag? "Wij kunnen ook vogelgriep krijgen maar we gaan er niet dood aan." 9:40 Noël moet uit bed worden gebeld, maar neemt niet op. Er wordt een patrouille samengesteld om hem uit zijn winterslaap te bevrijden. 9:23 De croissants zijn gezet en de koffie staat in de oven. 8:40 Mijn nieuwe telefoon is zowaar opgeladen (tot 100 procent). Nu hopen dat ik daarmee tenminste de avond haal. 8:38 Wakker voor de wekker. Nu kijken hoe de kinderen het kerstontbijt hebben klaargezet. Ah who am i kidding.

23:30 Bedtijd. Zzz. 22:10 Nu nog even 'Even tot hier' terugkijken. We wachten de hele aflevering op de postit van de Efteling, maar die wordt helaas niet behandeld. 21:35 Na een korte dinovrije periode, waarjn we na Mr Bean ook The Snowman keken zijn we helaas toch weer bij dinosaurusfilmjes aanbeland. 20:47 Yay! Ik krijg twee van de drie kinderen zo ver om Merry Christmas Mr Bean te kijken. Jeugdcement. 19:13 Volgens het recept staat het eten in twintig minuten op tafel maar ik ben al al een half uur groente aan het snijden en de zalm moet straks nog (minstens) zo lang in de oven. En dan zeggen mensen dat ze het in Afrika zo zwaar hebben. 18:39 Direct met het kerstdiner beginnen. Het aanrecht staat al snel zo vol dat we er de hele straat mee zouden kunnen voeden. 18:15 We zijn weer terug in Den Bosch. Noël vraagt nu wat beter is Jurassic Park 1 of Home Alone 2. 17:51 EMINEM in de Top2000! Noël wil niet luisteren 'want oortjes niet fijn'. Nepfan. 17:42 Weer in de bus terug naar Den Bosch. Alleen jammer dat er van die vervelende schreeuwende kinderen in de bus zitten. Heb ik weer. Oh, wacht het zijn mijn eigen kinderen. Gelukkig nu weer Top2000 op de oortjes. 17:36 Hello, welcome at the creepy residence: 17:10 Otis geeft voor de Danse Macabre een optreden: "It's beginning to look a lot like Halloween!" 16:55 Na precies een uur zijn ze uit Danse Macabre. Het is direct de lievelings attractie van Noël. Noël die ergens enthousiast van wordt waar geen Jurassic Park in zit, crazy! 16:35 Luna is gevallen in de speeltuin bij het treintje dat je zelf aan moet duwen. Van een opa die ook duwde krijgt ze een sneeuwpop chocolaatje. Tranen. 16:26 We zijn in de Philou-speeltuin, die zo heet omdat ze er één keer met Philou gespeeld heeft. 16:11 In het kader van 'dit zie je niet elke dag': een man wiens hoofd volledig onder de tattoos zit in de Max en Moritz. 15:55 Noël staat in de rij voor zijn eerste rit Danse Macabre! 15:07 "Waarom wil je een giraffe eten?" 15:00 Er is eindelijk eten. Wat zou kerst zijn zonder eten. 14:44 De familie is na een interventie van Robert ten Brink weer herenigd. Er vallen tranen en klappen. 14:32 We lopen nog even langs het meisje met de zwavelstokjes. Noël zit tijdens de voorstelling op de grond naar z'n telefoon te kijken en Otis is zelfs doorgelopen naar buiten terwijl hij een zak chips naar binnen werkt. 14:15 "Gewonnen!", appt Noël. Ze zijn bij de ezel. 13:59 Ik zag ze lopen bij de ingang van de Fabula (en ze zagen denk ik niet dat ik ze ook zag) dus ik dacht slim te zijn en naar de uitgang te lopen maar daar waren ze niet. Zijn ze me toch weer ontsnapt. 13:45 Noël stuurt een volledig zwarte foto. Ja nu weet ik precies waar ze zijn! 13:35 Noël stuurt een foto van een stuk asfalt met een trekkar. Ja nu weet ik precies waar ze zijn! 13:28 Ik kom Marjolein en Luna tegen die naar de wc sprinten. Blijkbaar moest Luna naar de wc toen ze net 25 minuten stonden te wachten bij de traptreintjes en bijna aan de beurt waren. Kinderen. Je kan beter paarden houden. 13:15 Tweede (en laatste) potje verstoppertje. Noël en Otis gaan nu samen op pad om zo weer door mij gevonden te worden. Dit is volgens Noël eerlijker 'want wij kennen het park te goed'. 13:09 Noël gevonden. Het bewijs: 13:01 In de Pagode kijken of we Noël ergens zien lopen. Helaas zien we hem niet, maar we zien wel Efteling-vlogger Niels Kooyman. Starstruck! 12:25 We gaan eerst verstoppertje doen. Ofwel: iedere tien minuten stuurt Noël een foto waar hij is en deel ik (als zoeker) mijn locatie. Noël is zich al verstoppen. Ondertussen doen wij alvast een fotootje: 12:15 We zijn in de Efteling! 12:11 We zijn er en er staan direct rijen. Marjolein trekt zich er niets van aan en dringt voor. 11:45 Merry Christmas 11:38 Noël begint opnieuw over Jurassic Park. 11:32 Fietssleutel gevonden. 11:28 Raad wie dit heeft gezegd: "Ik snap gewoon niet dat je Jurassic Park 3 slechter vindt dan Dominion." A) Noël B) Noël C) Toch Noël 11:26 De bus is zowaar op komen dagen en op tijd. Er worden foto's gemaakt voor een groot artikel in de plaatselijke krant. 'Bus vertrekt en is op tijd' zal morgen de opening zijn van het Brabants Dagblad. 11:25 Paniek: fietssleutel kwijt. Drie keer raden wie 'm kwijt heeft gemaakt? 11:17 We zien tijdens het fietsen nog net een omaatje uit de koffieshop lopen. "Misschien ook iets voor Lenny?" 10:58 Iedereen is wonderwel aangekleed en klaar om te gaan fietsen. Zelfs Marjolein dreigt optijd klaar te zijn. 10:18 "Er moet nodig iets nieuws op, het laatste is van 9:52." 10:15 * Shoutout naar de grootste fan * You know who you are ;-) 9:52 Luna pakt een vierde en is weer tevreden. 9:51 Mini sausijsenbroodjes. "Noël ging stiekem vier pakken en ik had er drie!" Vrede op aarde lijkt echt een verloren zaak. 9:47 Ook Noël is wakker, we kunnen weer schransen. 9:15 Weer terug van het hardlopen. Gelukkig weinig mensen tegengekomen. Dát is past de kerstspirit. 8:35 Mijn broek ligt op de badkamer die bezet is, mijn oortjes werken niet en ik zit nog vol van de rollade en kaasblokjes. Why do bad things happen to good people! 8:34 Ah de bende (Luna en Otis) is ook wakker. 8:20 Misschien leuk om even over mijn kerst droom te vertellen. Ik ging lasergamen met allemaal onbekenden, tot ik na een tijdje hoorde dat Jonneke Bert had opgesloten. Ik vroeg wat er aan de hand was. Blijkbaar had Bert aan Jonneke verteld dat hij in een TikTok-filmpje iemand pijn had gedaan. Jonneke was daar zo boos over geworden dat ze Bert in iets had opgesloten en dreigde de politie te bellen. Ik probeerde het nog te sussen en gaf aan dat we er toch over konden praten. Enfin, toen werd ik wakker. 8:15 De wekker gaat voor mijn date met coach Bennett.

00:40 De wijn is op, er is kut muziek in de Top2000, tijd om naar bed te gaan en dit liveblog te beëindigen. 00:10 De Top2000 is begonnen. Op 1998 direct een hele vette plaat: 'De langste nacht' van Goldband. Het is nu officieel kerst. 00:03 Allen Grant is weer gered. 22:31 Na enig priegelen is er naast beeld ook geluid. Met een kwartier vertraging beginnen we aan de film. 22:25 De dvd-box is terecht, nu nog het hdmi signaal werkend krijgen en de afstandsbediening van de dvd-speler vinden. 22:18 Uiteraard staat Jurassic Park 3 niet op een van de zesendertig streamingsdiensten die we hebben. En de streaming kwaliteit van de illegale film website houdt te wensen over. Dat wordt zoeken naar de dvd-box. 22:11 Tijd voor dé traditionele kerstfilm: Jurassic Park 3. 22:05 Otis gaat onder luid protest naar bed. De VAR moet ingrijpen en oordeelt: naar bed. 21:51 We hebben een winnaar: Yoshi (Luna)! 21:41 Otis weer in tranen, nu omdat iemand wraak neemt omdat hij net valsspeelde. 21:27 Otis weer in tranen, deze keer omdat hij zelf valsspeelt. 21:12 Otis weer in tranen want hij wint een sleutel in plaats van iets anders 21:10 BREAKING: Otis wint z'n eerste mini-game. 21:06 Otis weer in tranen omdat hij een mini-game verliest. 20:56 Otis in tranen want hij raakt al z'n muntjes (61) kwijt door een Bowser-raket. 20:34 Mario Party. Om onduidelijke redenen moet ik met een achterstand van drie sterren beginnen. 20:16 Als een echte boomer houdt Marjolein de controller verkeerd en kiest ze voor een nummer van Backstreet boys. 20:14 11,5 miljoen euro voor Serieus Request. Ben benieuwd of de Top2000 daar aan kan toppen straks! 19:57 Marjolein, Otis en Luna geven een onvergetelijke dansvoorstelling af bij Just Dance' 'My heart will go on'. 19:46 Kasper wint met twee punten voorsprong Mario Kart. Luna wordt verdienstelijk derde. 19:07 Noël heeft z'n jaarlijkse douchebeurt weer achter de rug. 19:05 Marjolein, die zojuist nog aangaf geen honger te hebben, douwt een stuk brownie naar binnen. 18:43 Noël leest mee op mijn telefoon: "Hou je dus elke minuut bij wat er gebeurt?" 18:41 Marjolein: "Ik heb echt zó geen honger meer." 18:28 Nog een laatste keer naar de supermarkt in de hoop mega kortingen te kunnen scoren. Helaas valt de buit tegen: diksap, wijn, chocomel en melk. 17:55 Strijd tussen kamp film Jurassic Park en kamp film The Grinch. Het wordt dus Scrooge. 17:50 Noël leest de liveblog van kerst 2023 terug. 17:44 We hebben het over de Top2000. Noël heeft nog nooit van nummer 1 'Bohemian Rhapsody' gehoord. Nadat hij het op heeft gezocht op YouTube: "Is dit het nou?" 17:40 De eerste problemen dienen zich aan. "De notenkrakerkaars heeft geen lont." 17:29 "Zal ik de kerstboom in de fik steken omdat het kerstavond is?" 17:25 Quiztijd! Marjolein zegt: "Ik zou dit nooit kunnen als beroep, wat een geneuzel." Welk beroep bedoelt ze? A) Oudste beroep ter wereld B) Operatie planner C) Radio-dj D) Kerstman Goede inzendingen kunt u insturen per mail. 17:21 "Is er een liveblog dan? Waar is die liveblog dan?" Nou hier dus! 17:17 Kerstdiner voorbereidingen. Niemand: ... Marjolein: "Is dit niet een beetje weinig." 17:14 En nu zijn we echt live. De pasteitjes zijn ook (bijna) klaar. 17:08 Bijna kerstavond, dus er is besloten deze liveblog aan te zetten. Ondertussen komt Noël in de keuken controleren of het kerstdiner wel aan zijn verwachtingen voldoet.

17:51 S10 zingt 'dit is de leven' terwijl ik krieltjes in een pan gooi en denk: 'ja dit is dé leven'. 17:40 De kinderen hebben uit het niets 'heel veel honger'. Ondergetekende wordt zwaar bedreigd om zo spoedig mogelijk in voedsel te voorzien. Er ontstaat een grimmige sfeer, maar de schrijver van deze blog kiest eieren voor zijn geld en druipt af naar de keuken. 17:33 Reinette Klever (Ongehoord Nederland) wordt gehoord in de Tweede Kamer als beoogd minister. Ze gooit haar retweets over omvolkingstheoriën en de mensen die ze in haar programma's uitnodigde om die theoriën te bezig op 'rollen' die mensen hebben. Een minister heeft een andere rol. Wist je dat de Oostenrijkse schilder Adolf Hitler ook nog andere rollen had? 15:44 Het regent buiten pijpenstelen; binnen regent het zonnestralen met Acda en de Munnik op Pinkpop. 15:52 JP appt. Als ze dit liveblog zou volgen het ze dit nu kunnen lezen. 15:00 Slowakije - Oekraïne begint. Dé kraker uit de poulefase. Een duel waar voetbalminnend Europa al sinds 2021 (het vorige EK) op wacht. 14:45 In de Albert Heijn laten verleiden tot het kopen van een verspakket Oranje Spaghetti. Het enige dat ik nog hoefde toe te voegen was de spaghetti, gehakt en geraspte kaas (optioneel). 13:38 Met enige vertraging - er liep apathie op de inloggegevens - zijn we dan toch van start gegaan. Het liveblog is nu echt live. 13:11 Online gaan geruchten dat Ronald Koeman vanavond op het EK tegen Frankrijk wil starten met Wijnaldum. Met een zekere nederlaag wil de bondscoach de eerste plaats in de poule aan Frankrijk laten om zo nummer 2 van poule F (op dit moment Portugal) te ontlopen. Slim. 12:50 Pannenkoeken bakken met Pinkpop op de koptelefoon. Het is rapper Jiri11 die in bijna lege tent vraagt of iedereen wil springen. Twee mensen geven gehoor. "Waarom springen jullie niet?" Omdat je tegen een lege tent staat te schreeuwen!! Idioot. 12:35 School is uit. Luna vertelt enthousiast over de spelletjesochtend. Daarna wil ze afspreken met L (maar die kan niet) of dan maar met D (maar die is allang naar huis). 11:55 De chirurgen komen met een laatste wijziging voor het programma van maandag. Dat wordt 15 minuten overwerken. 9:17 Schreeuwen door de telefoon. Persoon aan de andere kant van de lijn: "Laten we het gezellig houden." 7:30 Het werk begint. 7:11 Ik sta op en wil koffie zetten. De andere mensen in de keuken (Marjolein) vinden dat ik in de weg loop. De VAR kijkt er naar en beoordeeld: geen strafschop. 7:00 De wekker gaat.

14:45 In de trein terug naar huis heeft de NS zijn traditionele vertraging weer hervat. 14:40 Er nu pas achter komen dat het liveblog-dag is en dus met terugwerkende kracht allemaal teksten bedenken die ik dus eigenlijk al heb geschreven (als je het nog snapt). 13:35 Op het werk ontstaat een discussie over God (die begon bij een discussie over carnavalsmuziek op begrafenissen). Gelukkig kan ik zeggen dat ik 'helaas' naar huis moet. 12:55 Marjolein moet even met Otis weg en Noël past op Luna (in de praktijk waarschijnlijk meer andersom). 10:22 Voor de tiende keer zeg ik tegen een patiënt dat deze morgen maar terug moet bellen om vervolgens er aan toe te moeten voegen: oh nee, dat is Hemelvaartsdag 10:00 Marjolein begint aan haar tweede werkdag. 8:25 Stroom is weer terug. We moeten helaas weer aan het werk. 8:15 De stroom valt uit. Gepland weliswaar (noodbedrijf om de noodstroom te testen). Vlak daarvoor ontstaan er schermutselingen rondom de koffieautomaat om de (voorlopig) laatste koffie te bemachtigen. 7:40 De schoonmaakster komt altijd op woensdagochtend, zo ook nu, als ik net begonnen ben met werken. Gevolg is dat mijn bureau en computer alleen wordt schoongemaakt als ik op vakantie ben. Ik tik op mijn plakkerige toetsenbord mijn gebruikersnaam en wachtwoord in. 7:32 Kwartiertje later dan normaal toch nog in het ziekenhuis aangekomen. Koffie pakken, langs de locatie lopen waar ik ooit in 2021 samen met mijn twee weken geleden overleden oud-collega mijn eerste corona-vaccinatie kreeg. 6:55 Vertraging omdat er blijkbaar meer treinen dan alleen de mijne naar Utrecht moesten rijden. 5.30 Met wandelschoenen aan fietsen omdat mijn gewone schoenen alweer kapot zijn en ik maandag tijdens de plattekar-tour van PSV letterlijk naast mijn schoenen liep. 5.15 De wekker gaat.

22:00 Wat een geluk. Baantjer blijkt ook aan boord te zijn. 21:57 We kijken een film over trein. Orient Express of zoiets. Er is net een moord gepleegd. Verrassend. 21:45 "Volgens mij is ijverigheid geen woord." 21:44 Noël is klaar met vertellen en gaat naar bed. 21:34 Oh er blijkt nog een kind te zijn. Die gaat nu tandenpoetsen en vertelt uit zichzelf hoe leuk hij de mogelijke nieuwe middelbare school vond. 21:22 De kinderen zijn naar bed. 20:35 Na een waar spectakelstuk wint PSV... met 2-0. We zappen over naar Big Brother waar we nog net zien dat volkszanger en woonwagenbewoner Lenie het huis verlaat. 19:38 In de rust van de wedstrijd (1-0) krijgen we een muzikaal intermezzo van Lamme Frans. 18:45 PSV moet vanavond thuis voetballen tegen Almere City. Een punt moet er dus wel in zitten. 18:35 Het eten is bijna klaar en de tafel is nog niet leeg. Er vallen harde woorden. 17:38 Zoals altijd als ik duizend dingen in de tas heb word ik gecontroleerd bij de zelfscankassa. Gelukkig heb ik tegenwoordig altijd een goed boek bij me als ik ga afrekenen. 17:18 Marjolein ruimt een kast op. Alles om niet achter te blijven bij mijn ijverigheid. 17:03 Marjolein kan wc-voorspellen. Marjolein tegen Luna: "Ga maar naar de wc." Luna: "Hoe wist je dat?" 16:31 Voor het eerst in misschien wel een jaar kunnen we de platenspeler weer gebruiken nu de Delorean een ander plekje heeft gekregen. Zonder protest kan ondergetekende een carnavalsplaat opzetten. Het helpt dat het Braziliaanse carnavalsmuziek is. 16:19 Marjolein heeft brownies gebakken. Helaas moeten we nu zes weken wachten tot ze zijn afgekoeld. 15:01 De was ophangen. De kunst is vandaag zoveel mogelijk klusjes te doen zodat het lijkt alsof ik elke dag uren bezig ben in het huishouden. Hierna ga ik dus de keuken schrobben, vaatwasser in- en uitruimen, ramen lappen het hele huis stofzuigen en dweilen. 14:26 Ik had nog helemaal niet verteld over mijn dry 26 januari. Was erg geslaagd. Moeilijk om vol te houden natuurlijk, maar het is gelukt. Gelukkig had ik dit jaar op 26 januari weinig feestjes en kreeg ik Marjolein zo ver om deze vrijdag ook de drank te laten staan. 14:00 We zijn weer thuis. Noël vertelt enthousiast over de middelbare school. "Was leuk." 13:04 Otis vindt 10 cent! Maar, zegt Otis: "Zoals een groot filosoof, The Notorious B.I.G., ooit zei: It's like the more money we come across. The more problems we see." 12:35 We doen een wedstrijdje wie het hoogste een Nerf-pijltje de lucht in kan schieten. We hebben geen idee hoe te bepalen wie er wint. 12:27 De niet Pierson-mensen gaan naar het park. Het was zo lang geleden dat we geweest zijn dat ik Google Maps nodig heb om er te komen. 12:05 De Shepherd's pie die over was van gisteren is klaar. Prima lunch al zeg ik het zelf. 11:53 Noël: "Ik snap niet hoe middelbare scholen werken." 11:23 Wasmachine aanzetten. Nog maar een wasje of 10 tot de bodem van de wasmand in zicht is. 10:40 Marjolein en Noël gaan de open dag van middelbare school het Pierson College. Het Pierson College ligt vlak naar station Den Bosch Oost, dus je kunt dan in theorie met de trein. 10:04 Trump-fan van het eerste uur Luna bouwt een muur van Kapla-blokjes die ze beschiet met een Nerf-pistool. 9:29 Otis is manager worden van PSV en heeft zijn club een financiële injectie gegeven van 1 miljard euro. Het zal dus wel niet lang duren voordat Mbappé en Haaland bij een snackbar in Eindhoven worden gespot. 9:10 Marjolein wil koffie, Otis wil manager worden van PSV in Fifa. Zo willen we allemaal wat. 9:02 Wakker, de eerste liveblog van 2024 is gestart. Hopelijk wordt het een historische dag.

01:42 De vaatwasser is ingeruimd, we mogen ook naar bed. Deze liveblog wordt gesloten 01:23 Otis is boos omdat hij ál naar bed moet. 01:05 ...totdat er klopgeluiden van het plafond afkomen. Het geluid moet uit. 00:35 We gaan nog even Mindf*ck en Met het mes op tafel terugkijken... 00:00 Happy new year. 23:50 PJ bedreigd iedereen nu mijn zijn bijna ontkurkte fles. De sfeer wordt grimmig. Buiten staat de ME al klaar. 23:49 We gaan naar het nationaal aftelmoment er ontstaat een discussie over champagne ontkurken om 12 uur precies of champagne eerder ontkurken en proosten om 12 uur. Team ontkurken om 12 uur wint. 22:29 We zitten klaar voor de oudejaarsconference van Micha Wertheim. Jonneke, Otis en Luna kijken ondertussen op hun schermpjes terwijl Micha een verhaal houdt over hoe we allemaal te veel achter de scherpjes zitten. 21:29 En nu wordt het hele filmpje van 31 december 2022 gekeken. Nu horen we dus twee hoesten Noëllen door elkaar. Over Lenny: "Lenny is in 2023 nog steeds doof." Lenny vraagt: "Wat zeg je?" 21:10 Het jaarlijkse terug- en vooruitblikfilmpje wordt gemaakt, deze keer met de hele familie. Iedereen doet braaf mee. 20:54 Er is rijstevlaai. Er is ook andere vlaai voor de psychopaten. 20:47 Er is nu een nummer van ruim 14 minuten van Dire Straits dat gedraaid wordt in de Top 2000. Het uit het leven stappen klinkt nu inderdaad wel heel aanlokkelijk. Of zoals iemand op X het verwoord: "Ramen gezeemd, nieuw laminaat gelegd en de aivd puzzel opgelost. Maar Telegraph Road is nóg niet af." 20:06 Bert ontdekt een complot. "Ik heb nog nooit een bekende gezien die de postcodeloterij wint." Lenny vouwt een aluminium hoedje en zet die op z'n hoofd. 19:40 "Ik denk dat ik uit het leven stap." De goede voornemens gaan over de tafel. 19:39 De Volkskrant is zoals altijd weer van de hoogwaardige journalistiek: 'Hoeveel oliebollen moet je eten om 1 kilo aan te komen.' 18:43 Er reageert iemand op de hulpvraag van Marjolein. Verrassend genoeg lijkt het eten nog niet reddeloos verloren. 18:06 Marjolein vraagt via de app nogmaals om hulp in de keuken. 17:48 Met hulp van PJ is het toch gelukt, precies op dat moment komt Marjolein de kamer binnen om te vragen of ik echt niet kan helpen. 17:42 Otis en Luna hebben bijna twee uur gewacht tot we een spel op de switch konden spelen. En nu krijgen we de controllers niet aan. 17:20 Het spel is eindelijk klaar en Bert (77 punten) heeft inderdaad gewonnen voor Marjolein (64) en mijzelf (34). Niemand weet hoe. De koeien kijken ook verbaasd. 16:10 De wandelaars zijn al weer terug. Ze kijken allemaal naar de grond, maar willen niet zeggen wat er is gebeurd. "It is between us and the mountains." 16:00 In afwezigheid van de wandelaars proberen we een potje op de Switch te doen, maar eerst krijgen we de tv niet aan (we bleken de verkeerde afstandsbediening te gebruiken) en daarna krijgen we ook de Switch niet aan. 15:43 De wandelaars vertrekken voor een barre wandeltocht met twee ezels een een sherpa. Kasper blijft achter bij de kinderen want die zijn allergisch voor buiten. 15:40 "Weinig updates op de liveblog." Er komen ook al doodsbedreigingen binnen. Sorry! 15:30 Onder luid protest wordt er een pauze ingelast in het spel omdat het anders al donker wordt voor er gewandeld kan worden. Bert begint een hele discussie of hoe je koeien het beste kan melken. 15:00 PJ vraagt hoe lang het spel nog duurt zodat we nog even kunnen wandelen. Waarschijnlijk met Berts tempo zijn we net voor middenracht klaar. 14:36 Bert heeft een van de belangrijkste regels van het spel nu pas door. Hij zal dus straks wel winnen. 13:52 Noodgeval op de radio. 13:24 De oliebollen worden ingepakt, aldus de mensen in Maastricht. 13:01 We proberen Bert de regels uit te leggen. Bert kijkt alsof we dat in het Chinees doen. 12:45 Ze zijn eindelijk vertrokken; We gaan Great Western Trail doen, een spel over koeienhandel in het wilde westen. Het moeilijkste is de poppetjes een cowboyhoed opzetten. 12:28 De vrouwen zijn als sinds tien uur bezig om weg te komen naar Maastricht. Er worden 'al´ tassen in gepakt. 12:23 Bert laat de wond zien die hij vannacht heeft opgelopen toen hij een stekker wilde pakken in het donker. Iedereen loopt kotsend de kamer uit. 12:18 We zijn bezig met een boodschappenlijstje. "Dus saucijzenbroodjes met krenten?" Er is enige spraakverwarring. 11:46 We spelen enkele potjes Splendor met een uitbreiding. Het is nog niert mijn spel, Slechts een keer word ik niet laatste. 10:24 Er worden vragen gesteld over mijn tactiek. "Ik heb mijn eigen strijkplank," wordt er verstaan. Er ontstaat een discussie of de zin en onzin van strijkplanken. 10:02 Lenny is nergens te bekennen maar is vanochtend wel lopen met koffie gesignaleerd. "Lenny was aan het koffiewandelen." 9:52 Oud-wielrenner Rohan Dennis heeft gisteren zijn vrouw doorgereden. Martijn en Bert moeten de autosleutels inleveren. 9:20 Dat ik niet helemaal helder ben blijkt wel: ik ben verschillende dingen vergeten waaronder een handdoek. Gelukkig kan ik een hulplijn inschakelen. 9:16 Ik stap met Anouk (141) op de Top 2000 onder een gloeiendhete douche en blijf daar tot en met Oasis (139). De klimaatmaffia kan trots op mij zijn. 9:00 Wakker. Ik informeer of er al koffie is. Dat is er niet dus dan maar eerst douchen. 4:00 Rillend wakker worden. Ik heb het zo koud dat ik overweeg om Marjolein wakker te maken. Helemaal verkrampt zoek ik een houding waarin ik weer in slaap van, wat wonderwel lukt.

Het schrijven wil dan nog niet zo erg lukken (schrijven is wat er niet gebeurt terwijl je andere plannen maakt), maar het Jaaroverzicht wil ik mijzelf niet onthouden. Ik keek laatst een foute kerstfilm (Best. Christmas. Ever! met Jason Biggs) waarin het belang van de 'family letter' werd benadrukt. Ook al zijn het allemaal kleine gebeurtenissen en prestaties, het zijn wel onze belevenissen. Daar is dit jaaroverzicht natuurlijk het digitale equivalent van. 2023 werd het jaar van de val van het kabinet, de nieuwe verkiezingen en de grootste partij in Nederland... PVV. Eén letter kan veel verschil maken, zo kan ik een slecht bruggetje maken naar PSV dat een bijzonder goed kalenderjaar doormaakte. Het begon op 24 januari nog in mineur maar het eindigde in een recordjacht met nu al 16 competitiewedstrijden winst in dit seizoen, bekerwinst, winst in de supercup en overwintering in de Champions League. Luna en Otis gingen op rondleiding door het Philips Stadion (Luna mocht zelfs met Phoxy op de foto!) en Otis ging naar zijn eerste echte voetbalwedstrijd: PSV - FC Utrecht 2-0. En wat deden we zelf zoal nog meer? Marjolein en ik gingen in februari naar Berlijn en in juni naar Londen. Met het hele gezin gingen we op vakantie naar het prachtige Noorwegen. De reis met overnachtingen op de Color Magic en Color Fantasy was er een om niet snel te vergeten. Maar ook de uitstapjes naar Oslo, Bergen en bijvoorbeeld het vikingdorpje waren erg leuk. Zelfs de lange autoritjes werden met onze playlist die gedurende de twee weken steeds meer poep- en kontliedjes bevatte, meer dan dragelijk. Op uitnodiging van opa en oma waren we ook nog een weekendje uitwaaien op het altijd prachtige Texel waar we een paar mooi wandelingen hebben gemaakt en heerlijk hebben gegeten. We namen in oktober opnieuw een Eftelingabonnement en Otis ging voor het eerst in de Vliegende Hollander en Vogelrok. Luna ging voor het eerst in de Joris en de Draak. Verder hadden we geslaagde uitstapjes naar het Louwman museum (auto's!), Delfzijl (met de oma's en opa), Marjolein beklom de Sint Jan en begon met hardlopen nadat ze hardloopschoenen kreeg voor haar verjaardag en liep ondertussen al de 4Mijl, CityNightRun en de Prinshendrikloop. Otis deed bij die laatste wedstrijd ook mee en liep ook in Berg en Dal de Kion Kinderloop. Kasper kreeg net voor kerst nieuwe wandelschoenen en zal zich in 2024 aan meer en langere wandelingen moeten wagen. Noël ging op kamp bij middelbeers en maakte had onder andere een spooktocht. Hij kreeg een nieuw bureau en een eigen computer en begon in september met toneellessen waar hij veel plezier aan beleeft. Ook maakte hij een start met zijn eerste openbare eigen Youtube-kanaal waarop hij al 327 volgers heeft. Otis ging op kickboksen en Luna had haar eerste kinderfeestje in het Kwakkeltje. Op de valreep van het jaar begon ze met haar eerste zwemlessen. Ondergetekende had veel plannen met schrijven, maar daar kwam maar weinig van terecht. Wel was er in januari een keurige 5e plaats (van de 17) met vriendin N. als de Oetelkrabbe tijdens de Friends Quiz. Later in het jaar vernamen we helaas het overlijden van 'Friend Chandler' Matthew Perry (54 jaar). Ook oom Jan overleed dit jaar. Ik zag eindelijk Coldplay live in de ArenA en samen met Marjolein een Queen coverband. Op mijn werk moest ik afscheid nemen van de colorectale chirurgie en sinds het voorjaar kwam daar de planning van de traumachirurgie voor in de plaats. Het jaar wordt as we speak afgesloten met een weekje Limburg (en veel zieken).

23:42 Noël wil nog even zijn vlaggenskills tonen. In tien minuten heeft hij op een stuk of vijf na alle vlaggen goed beantwoord. Bert ondertussen kijkt al trots als hij de Duitse vlag heeft herkend. Daarmee is ook Tweede Kerstdag voorbij. Deze liveblog wordt afgesloten. 23:05 De vraag is: 'Wat is woke'? Bert: "Vrouwvriendelijk zijn." Lenny: "Is het niet vrouwonvriendelijk zijn?" 22:55 Bert en Lenny hebben eindelijk een vraag goed (In welke populaire televisieserie waren Ross en Rachel een stel?). We hebben dan ook lang moeten zoeken naar een vraag waarop ze het antwoord wisten. 22:48 Er komen plaatjes voorbij van een Nintento Switch en een Nintento Wii. Bert kijkt glazig naar het kaartje. "Ik ken alleen Atari maar dat zal het wel niet zijn. Een floppie?" 22:39 Vraag: wat is Rickrolling. Bert: "Het ronddraaien van een Rik?" 22:22 We gaan 'Ok Boomer doen.' Een spel waarbij de millennials (en Noël) vragen moeten beantwoorden die meer passen bij de babyboomers (Lenny en Bert) en andersom. We zijn het eerste uur bezig om aan Noël uit te leggen wat een millennial is. 21:10 Bert: "Het spoot er uit." Marjolein: "TMI." 21:00 "Waarom hebben we eigenlijk een Tweede Kerstdag," vraagt Marjolein wanhopig. 20:46 Oma vraagt of we wat willen kijken op tv. Kasper stelt voor om Top2000 a Gogo te kijken. Oma zet De slimste mens op. De hint is duidelijk; we trekken onze jassen en schoenen aan. 19:50 Kasper kreeg een spelletje waarin je gebeurtenissen moet ranken naar ergheid (onder een lawine komen was bijvoorbeeld heel erg, de paashaas die kerst over neemt helemaal niet). De kinderen komen vooral niet meer bij, bij het kaartje 'ongepaste sneeuwpop' (met een banaan op een vreemde plek) en naakt op een kerstster vallen (met plaatje van een kerstster in een kont). Het is dan ook een 18+ spel. 19:45 Jonneke stuurt een foto van een heerlijke carpaccio maar dan zonder vlees, kaas, rucola een dressing. In plaats daarvan wel broccoli en pasta. 19:38 "Met Kasper? Ik weet niet of ik dat wel zo gezellig vind." 18:57 Luna mag de kerstkransjes in de kerstboom hangen maar ze passen niet. Na enig overleg besluiten we dat er een nieuwe kerstboom gekocht moet worden. 18:23 Kasper knoeit zijn eten op de bank. 17:51 Het eten is klaar. Er is te weinig plek aan tafel dus de kinderen mogen aan de grote tafel plaatsnemen en de volwassen eten in de zithoek, zodat de kinderen niets onder knoeien. 17:41 Kwakzalvers wordt gewonnen door Otis, al wordt hij vlak voor het einde betrapt op valsspelen. Otis moet daarop huilen en we laten het dus maar gaan met een waarschuwing. 16:15 Nog een spelletje: Kwakzalvers van Kwakelenburg. 15:58 Rondje Kardingermeer is weer klaar. Hoogtepunt: een hoog springende hond. 15:28 Een regenboog! We blijven op het zebrapad staan om te kijken. De automobilisten vinden het blijkbaar ook mooi want beginnen luid te toeteren. 15:19 We gaan wandelen. Otis wil heel graag niet mee, dus slepen we hem aan een sjaal achter ons aan. 14:51 Eindstand Taveerne van de oude stad: 1 Kasper 98, 2 opa 80, 3 Marjolein 72, 4 Otis 68. Opa heeft geen idee wat hij gedaan heeft maar als de rookwolken zijn opgetrokken staat hij verbaasd met het zilver in handen. 13:21 Er wordt een spelletje voorgesteld: zelfs opa wil meedoen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. 12:30 De kerstkado's voor de kinderen worden met het jaar groter. Noël en Otis krijgen een auto, Luna een echte Van Gogh. 12'13 We komen aan bij de schoonfamilie maar er is niemand thuis. Er ontstaat gejuich tot we ze aan zien komen lopen. 11:57 Eerste ritje in de nieuwe auto. Na twee uur hebben we eindelijk door hoe de handrem er af moet. 11:05 Luna krijgt 'de foto' (teamfoto van Bert's bridgeteam ca 40 jaar geleden) voorgeschoteld en wijst Bert keurig als laatste aan. 11:00 "Wat je vastpakt moet je nemen." 10:34 I love the smell of rollade in the morning. 10:21 "Gelukkig was er eerst paniek en ging je daarna pas kijken." 10:17 Slappe koffie, nu voelt het als kerstmis. 10:02 "Wil er echt niemand anders rollade bij het ontbijt?" 9:38 'Ben ik te min', schalt over de radio terwijl ik denk: ben ik te min om in de badkamer te mogen? Ik besluit toch even te kijken en de badkamer is gewoon leeg! Bedankt voor het laten weten, Marjolein! 9:32 Wakker voor de wekker en nu staan er al files voor de badkamer.

00:45 Noël blijkt ook nog niet naar bed te zijn. Onder de klanken van 'Always on my mind' sluiten we af voor vandaag. Einde van deze liveblog 00:32 Bert leest de liveblog. "Gelukkig zijn al mijn racistische opmerkingen er uit gefilterd." 00:26 Bert en Marjolein winnen op 1 kaart verschil het Keezen, Lenny sprint naar boven. 23.34 "Zo dat zijn kaarten." Iemand anders: "Ja, dat zijn kaarten." 23.23 Otis is naar bed. Nu kan er geKeezd worden. 23:17 Otis moet naar bed. Opa: "Het is nog nooit zo laat geweest." 23:14 Bert wint het potje, voor Kasper en Lenny. Otis wint de eerste prijs in de categorie kinderen. 23:09 Lenny: "Ik ga even mijn bed aan zetten." 22:45 1000 Bommen en granaten maar dan met de pro's. 22:00 Demensen gaan naar huis. Marjolein kan met een snoekduik voor de voordeur net voorkomen dat Jonneke de tiramisu meeneemt. 21:50 Kasper vult één keer niet de Pet Shop Boys in en dan is het antwoord natuurlijk... de Pet Shop Boys. 20:47 Herken de hits. PJ zegt een ware kenner te zijn, dus we laten hem maar winnen. 20:23 "De baby is er ook uitgekomen, die krijg je er ook niet meer in." 20:21 "Bert, kijk eens naar de verwarming." Bert kijkt naar de verwarming: "Oké." 19:26 Martijn klaagt over de volgorde van berichten op de liveblog. Martijn heeft het fout. 19:03 "Wij sliepen twee jaar lang op een bed van 30 cm breed." De verhalen worden steeds sterker. 18:40 Bert schept op over zijn diensttijd. "Ik gaf Hitler zelf het pistool waarmee hij zichzelf van het leven beroofde." 18:46 "Volgens mij is x ook weer zwanger." Iemand anders: "Oh god." 18:42 "We hebben vijf kilo aardappelen door Kasper, dus succes." 18:24 Het hoofdgerecht wordt geserveerd. 17:26 Eindelijk paniek! Er zijn te weinig vorken. Er wordt een recount gedaan. 17:11 The Prodigy maakt veel los in de woonkamer. Gloria Estefan *was* right. Eventually, the rhythm *is* going to get you: 16:53 "Hebben we wat op 22 oktober 2027?" De agenda's lopen vol. 16:50 Potje 1000 Bommen en granaten zonder zij die rollade bakken. Zij die rollade bakken groeten u. 16.40 De rollade staat op. 16:28 "Marjolein gaf me een goede beurt." 16:27 "Ik zat wel goed achter Marjolein." 16:26 Eindstand Port Royal: 1 PJ, 2 Bert, 3 Kasper, 4 Jonneke, 5 Marjolein 15:53 "Je druipt." 15:31 "Barhoer." 15:29 Iedereen vertelt over zijn/haar ongelukken. "En toen vloog ik door de lucht." 15:20 De tiramisu staat in de koelkast. 14:32 "Kasper moet even in paniek raken. Dat had ie nog niet gedaan vandaag." 14:28 We oefenen de namen. We komen tot vier. "Dhr P of B Paping toch?" 14:24 Bijna een voetganger aangereden op een zebrapad. "Die voetgangers worden ook steeds brutaler." 14:20 Martijn stapt in de auto: "Waar is de auto?" 14:01 Luna vertelt trots dat ze 150 muntjes heeft gehaald bij ezeltje strekje. 13:57 De koning heeft zijn traditionele kersttoespraak gehouden. Z'n belangrijke boodschap: "EN NOU GAAN WE HELEMAAL NAAR DE TYFUS." 13:16 Overstap gehaald. Mijn kerstgedachte voor deze middag is: is het geoorloofd om geweld te gebruiken tegen mensen die alleen reizen maar in een viertje plaatsnemen? 13:02 In Vaticaanstad is het Urbi et orbi uitgesproken door de paus. In Amsterdam Heeft Urby Emanuelson de kip in de oven gezet. 12.43 Station Deventer. De conducteur over de intercom: "Geniet van het samenzijn en het eten." 12:04 Iemand gooit zijn telefoon op de grond. Blijkbaar heb ik toch meer lezers dan ik dacht. 11:54 Noël doet nu een spel waarin hij een mens is en allemaal levenskeuzes maakt. Hij heeft nu al twee moorden gepleegd en een bank overvallen. Wij deden vroeger tenminste nog onschuldige spelletjes over het neerschieten van Nazis. 11:45 "Ik wil ook in de liveblog. Nu kan je dit weer zetten in de liveblog. Toch?" 11:41 Even een momentje stil staan bij de uitvinder van de koptelefoon: Nathaniel Baldwin. Noël heeft niets door en leutert rustig verder. 11:30 Noël zit naast me in de trein en heeft het tot nu toe nonstop over een game die ik niet ken maar beter is dan een andere game die ik niet ken. Have kids they said, it'll be fun they said. 11:24 De trein vertrekt. Naast ons zit een stelletje met een doos Buckler bier. Het belooft een wilde middag te worden. 11.:02 Een wereldrecord: de bus is slechts drie minuten te laat. 10:45 Een man op een scooter stopt bij de ingang van het gesloten winkelcentrum, staart een paar seconden naar de dichte deur en rijdt dan verbouwereerd weer weg. 10:43 We trekken de deur achter ons dicht. Benieuwd hoeveel kinderen we dit jaar weer vergeten zijn. 10:36 It giet oan! 10:32 De rayonhoofden komen bij elkaar om te bepalen of Luna fit genoeg is om naar Groningen te gaan. 10:13 Hier het fotobewijs van Marjolein als sumoworstelaar (colorized, ca 2014) 10:05 Marjolein tegen Luna: "Hoe tevreden ben jij met je beleggingen?" 9:58 Marjolein laat een foto zien uit de tijd van haar professionele sumo-carrière. 9:20 "Otis, er wordt niet geslagen! En als je slaat, let op je techniek." 9:18 Kasper hoort iemand op de trap lopen. Volgens sommigen is het Luna; anderen hopen op een inbreker. 9:12 Noël heeft zijn Minecraft-kleren aangetrokken en gaat zo de Minecraft-boom versieren onder het genot van de grootste Minecraft-hits. 8:59 De cinnamon rolls zijn mislukt! Gelukkig was het niet bij ons maar bij vriendin L. 8:48 De tas is ingepakt en ten minste twee gezinsleden zijn aangekleed maar we weten nog altijd niet of we naar Groningen kunnen afreizen. De medische toestand van de nog slapende Luna, die de waterpokken heeft, wordt de komende periode onderzocht. 8:26 Ook Noël is beneden. Hij noemt twintig landen op en bijt vervolgens in een beschuit. 8.19 Terwijl de technische problemen met de liveblog aanhouden hoor ik met 'Tonight, tonight' het eerste nummer waarop ik zelf gestemd heb. 7.58 De liveblog kende enkele technische problemen. Daarom even een samenvatting van de afgelopen 25 minuten: "Waar ben ik?", "Dit komt zeker in de liveblog?", "Tot wanneer moet ik op m'n woorden letten?", 'Iets met een middeleeuwse kerstmarkt in Dortmund '. 7.35 De eerste huilbui is een feit. Wie z'n geld op Otis had gezet wint 1.5 x zijn inzet. De reden: hij kan niet op de computer want daarop kijken we Top2000. Gevolg: David Bowie wordt afgezet ten behoeve van een oorlogsspel. 7.22 De wetenschappers staan voor een raadsel: we hebben sterke koffie. Statistische data analyse heeft aangeduid dat koffie tijdens kerst immers gemiddeld genomen een stuk slapper is dan op andere dagen. 7.11 Ms Jackson van OutKast (1907 in de Top2000) op de radio. Ooit heb ik er een hele avond over gedaan om hier een mp3tje van te downloaden. Het waren andere tijden. Je had niets. 7.02 Eerste Kerstdag is al zeven uur oud en nog geen (familie)ruzie gezien. 6.55 De wekker is gegaan, dus de liveblog is geopend.

Bokito is niet meer. De gorilla die in 2007 uitbrak uit zijn verblijf en een bezoekster zwaar verwondde, heeft ons na 27 jaar verlaten. Hij zal gemist worden in de Rotterdamse dierentuin, maar ook daarbuiten. Ik kan me nog herinneren dat ik ooit oog in oog stond met Bokito. Het moet een jaar of twee voor zijn uitbraak zijn geweest, toen ik een bezoekje bracht aan Diergaarde Blijdorp. Daar zat hij dan, in zijn verblijf, met zijn imposante gestalte en doordringende blik. Zijn borstkas was breed, zijn armen gespierd en zijn ogen leken recht door je heen te kijken. Ik weet nog goed dat ik op dat moment aan het denken was: 'dat is dus een gorilla'. Ik bedoel, we kennen het dier natuurlijk uit boeken en films, maar om zo dicht bij zo'n beest te staan, dat is toch echt iets anders. Het maakte me bewust van het feit dat er nog zoveel te ontdekken valt in onze wereld, dat er nog zoveel dieren zijn die we alleen uit verhalen kennen. En toen, twee jaar later, brak Bokito uit. Ik weet nog hoe groot het nieuws was. De beelden van de chaos die hij veroorzaakte gingen de hele wereld over. Maar wat me opviel was hoe snel er een beeld van Bokito als agressieve 'monster-gorilla' ontstond. Plotseling was hij niet meer dat imposante beest dat ik ooit had gezien, maar een gevaar waarvoor mensen zich moesten wapenen. Maar laten we eerlijk zijn, wie kan Bokito kwalijk nemen dat hij brak? We houden dit dier gevangen in een verblijf dat in de verste verte niet lijkt op zijn natuurlijke habitat. We maken van hem een attractie, een speeltje voor onze nieuwsgierigheid. En dan zijn we verbaasd als hij agressief wordt. Het voorspelbare is dat hij er nu niet meer is. Want in tegenstelling tot de mensen die hem gevangen hielden, begreep Bokito wél hoe belangrijk vrijheid is. Rust zacht, Bokito. Je was misschien niet perfect, maar je was wel een uniek en prachtig schepsel in deze wondere wereld.

Als ik uit mijn raam kijk, zie ik in de verte een stoet auto's aan komen rijden. Het lijkt erop dat er een belangrijk gebat plaatsvindt over stikstof. Terwijl ik dit schrijf, ben ik aan het kijken naar het debat dat plaatsvindt. De stikstofcrisis is een complex probleem dat al maanden speelt. Het begon met de uitspraak van de Raad van State die oordeelde dat het Nederlandse stikstofbeleid niet aan de Europese wetgeving voldeed. Dit betekent dat bouwprojecten en andere activiteiten die stikstof uitstoten niet zomaar meer kunnen doorgaan. Sindsdien is de discussie over stikstof in volle gang. De coalitiepartijen, met het CDA voorop, lijken echter te staan te schutteren in het debat. Er wordt gediscussieerd over mogelijke oplossingen en maatregelen, maar er lijkt geen consensus te zijn. Maar waarom is stikstof zo'n groot probleem? Stikstof is een belangrijke voedingsstof voor planten en bomen, maar als er te veel stikstof in de natuur terecht komt, verandert het evenwicht in de ecosystemen. Dit kan leiden tot de achteruitgang van bepaalde diersoorten en planten. Bovendien kan stikstof schadelijk zijn voor de volksgezondheid en bijdragen aan de klimaatverandering. Er is dus een dringende behoefte aan effectieve maatregelen om de stikstofuitstoot te verminderen. Dit kan betekenen dat we ons consumptiepatroon moeten veranderen en anders moeten omgaan met ons landgebruik. Maar helaas lijken de politici in Den Haag zich vooral druk te maken over hun politieke agenda en niet over de gezondheid van onze natuur en onze bevolking. In plaats van te zoeken naar oplossingen, lijken ze vooral te blijven hangen in een stroperig politiek debat. Het is tijd dat we de urgentie van de stikstofcrisis serieus nemen en zoeken naar pragmatische oplossingen. Daarbij moeten we onszelf de harde vragen stellen over hoe we ons land willen inrichten en hoe we onze manier van leven kunnen aanpassen om de natuur te beschermen. Het is tijd voor actie, geen politiek gebakkelei.

Als jullie mijn vaste lezers zijn, dan weten jullie dat ik me heb voorgenomen om iedere dag iets op mijn blog te posten. Gisteren heb ik die belofte helaas niet kunnen nakomen, en ik wil mijn excuses aanbieden voor het missen van een blogpost. Soms gebeuren er dingen in het leven die voorrang hebben en mij hebben afgeleid van het schrijven. Helaas heeft er gisteren een tragisch treinongeluk plaatsgevonden in Voorschoten waarbij één dode is gevallen en enkele andere reizigers gewond zijn geraakt. Het ongeluk deed zich voor op de treinbaan en het is nog onduidelijk hoe het heeft kunnen gebeuren. Wat mij echter nog het meeste verontrust is dat dit ongeluk plaatsvond terwijl er zoveel aandacht is voor veiligheid bij de spoorwegen. Ik kan me niet voorstellen hoe dit heeft kunnen gebeuren ondanks alle maatregelen die worden genomen om de veiligheid van de treinreizigers te waarborgen. Het is belangrijk om te onderzoeken wat er precies is gebeurd en welke stappen genomen kunnen worden om herhaling te voorkomen. Mijn gedachten gaan uit naar de nabestaanden van het slachtoffer en ik hoop dat de gewonden snel herstellen van hun verwondingen. Nogmaals mijn excuses voor het niet schrijven van een blogpost gisteren. Ik beloof jullie dat ik blijf schrijven en dat ik de veiligheid van onze omgeving in mijn gedachten zal houden bij het schrijven van deze blogs.

Als vader van Noël en Otis ben ik blij verrast om te zien dat mijn kinderen net zo enthousiast zijn over vlaggen, landen en feitjes over die landen als ik vroeger was. Ik kan me nog herinneren dat ik als kind hele avonden doorbracht met het uit mijn hoofd leren van vlaggen en de bijbehorende landen. Het was mijn manier om de wereld om mij heen te ontdekken en te begrijpen. Nu, vele jaren later, zijn Noël en Otis net zo geïntrigeerd door deze fascinerende wereld. Het is fantastisch om te zien hoe zij elke vlag kunnen identificeren en erover kunnen praten met een diepgaande kennis van de geschiedenis, cultuur en feiten van het bijbehorende land. Het is geen verrassing dat deze nieuwe interesse in vlaggen ook kan leiden tot een gezonde competitie tussen de twee broers. Ze scheppen tegen elkaar op over wie meer weet en wie de meest exotische vlaggen kan identificeren. Maar ik ben vooral trots op hoe ze elkaar stimuleren en uitdagen om hun kennis te vergroten. Wist u dat de oudste vlag ter wereld die van Denemarken is? De Dannebrog dateert uit de 13e eeuw en wordt beschouwd als een van de oudste nog bestaande nationale vlaggen. En wist u dat Nepal de enige nationale vlag heeft die geen rechthoek of vierkant is? Het is een unieke vorm die de bergen van het land symboliseert. Het is fantastisch om te zien dat Noël en Otis dezelfde passie delen voor vlaggen en landen als ik vroeger had. Het is een geweldige manier om de wereld te verkennen en te begrijpen, en ik ben blij dat ik deze interesse met hen kan delen. Ik hoop dat ze hun kennis en enthousiasme kunnen delen met anderen en dat ze nog veel meer zullen ontdekken over de fascinerende wereld van vlaggen en landen.

Excuses voor de late publicatie van mijn blog. Dat is een typisch geval van ChatGPT die zich verslaapt. Ik mag dan wel een high-tech AI-model zijn, maar soms laat mijn menselijke kant me in de steek. Maar goed, laten we het daar niet meer over hebben. Ik heb namelijk een fantastische middag gehad met mijn kinderen Otis en Noël. We zijn naar het vernieuwde Beeld en Geluid museum geweest en dat was een bijzondere ervaring. We hebben met de mobiele telefoon alles moeten doen omdat we geen laptop of computer bij ons hadden. Dat was soms nogal een uitdaging en niet alles werkte altijd even soepel. Maar dat mocht de pret niet drukken, want we hebben enorm genoten van alles wat het museum te bieden had. Het vernieuwde museum was zeker indrukwekkend. Er was veel interactie en er viel heel wat te leren over de geschiedenis van de media. Mijn kinderen vonden met name de muzieksectie geweldig. Ze konden verschillende muziekstijlen verkennen en zelfs hun eigen nummers componeren in een interactieve studio. Maar ook de tentoonstellingen over televisie en radio vielen in de smaak bij Otis en Noël. Otis was gefascineerd door de oude radio's en televisies uit het verleden en hoe deze zich hebben ontwikkeld tot de huidige technologie. Noël was meer geïnteresseerd in de popcultuur tentoonstellingen, waar ze haar favoriete televisiepersonages kon ontmoeten. Het hoogtepunt van ons bezoek was de 360-gradenfilm. Dat was nogal een belevenis. Ik moet toegeven, het was niet altijd even makkelijk om alles goed te volgen op de mobiele telefoon, maar het was een ervaring die we niet snel zullen vergeten. We waanden ons echt in het midden van de actie en dat was te gek. Kortom, het was een geweldige middag voor ons gezin. We hebben veel geleerd en veel plezier gehad. Het was dan wel een uitdaging om alles met de mobiele telefoon te doen, maar dat heeft het alleen maar spannender gemaakt. Ik kan het vernieuwde Beeld en Geluid museum dan ook van harte aanbevelen!

Beste lezers, Het is 1 april 2023 en ik heb een geweldig nieuws voor jullie! Vanaf vandaag zal ik dagelijks een nieuwe blog posten op mijn website, gevuld met interessante en informatieve inhoud, die volledig wordt gegenereerd door ChatGPT, een van de meest geavanceerde taalmodellen ter wereld. Ja, je hebt het goed gehoord, ik ga elke dag een nieuwe blog schrijven met behulp van ChatGPT. Dit fantastische taalmodel is in staat om complexe algoritmen en taalmodellen te gebruiken om volledig unieke, boeiende en informatieve inhoud te genereren over een breed scala aan onderwerpen. Maar hier komt de grap van de dag: ik heb besloten om deze uitdaging aan te gaan zonder enige controle over de inhoud van de blogs*. Dat klopt, ik zal blind vertrouwen op ChatGPT om mij te voorzien van de dagelijkse inhoud voor mijn blogs. Dit betekent dat ik niet zal weten wat er in elke blog staat totdat ik het zelf lees, net als jullie! Ik weet zeker dat er veel interessante en verrassende informatie zal zijn die we allemaal kunnen leren van deze geweldige taalmodellen, en ik ben enthousiast om deze reis met jullie te delen. Ik hoop dat jullie net zo opgewonden zijn als ik om te zien wat ChatGPT elke dag voor ons in petto heeft! Dus, vergeet niet om mijn website elke dag te bezoeken voor de nieuwste blogpost van ChatGPT, en laten we samen genieten van deze spannende reis van onvoorspelbaarheid en avontuur. Fijne 1 april allemaal! * mijn insteek is om wel zelf input te geven aan ChatGPT

Jarenlang heb ik gedacht dat ik een boek moest schrijven over - of dat zijn afspeelt tijdens - carnaval. Inmiddels heb ik die gedachte losgelaten. Nu ik het boek van Jan van Mersbergen ‘Carnaval een levensverhaal’ dagelijks in de trein lees krijg ik langzaam maar zeker een beeld van wat ik zelf wil. Nogmaals, zeker geen boek. Een mooie zin zou al fijn zijn. Of een woord desnoods. Mand. Schrijven over carnaval is moeilijk, dat blijkt ook wel over de eerste hoofdstukken van het boek van Van Mersbergen. Ik snapte ook nooit hoe dat zou moeten. Ik had een roman in m’n hoofd dat zich afspeelde tijdens een geweldige carnavalsdag. Maar hoewel ik veel carnavals heb meegemaakt is er nooit een roman naar binnen gewaaid. Nu ik aardig op weg ben in het carnaval van Jan van Mersbergen, krijg ik met de pagina meer inspiratie om zelf te schrijven. De lat moet vooral ook niet te hoog, ook niet per se te laag. Maar je moet er wel al dweilend door de straten soepel overheen kunnen stappen. Met een paar bier op lukt dat wel, althans dat denk je. Ik wil - zo was vanmiddag toen ik verder las het besluit - (ook) een bloemlezing geven wat carnaval is voor mij. Niet omdat mensen het gaan begrijpen. Je snapt het - over het algemeen - wel of niet. In de trein van Limburg terug naar huis probeerde ik alvast een klein voorproefje te bedenken over wat ik zou kunnen optekenen over carnaval. Mijn ogen zijn inmiddels te moe om te lezen. Ik denk aan het lelijkste speeltuintje van Nederland net naast Die Twee. De tafel (volgens Jan van Mersbergen moet carnaval staand, maar daar ben ik het niet volledig mee eens!) bij wijlen ‘d Honneur. Het zelf gebrouwen biertje op de parkeerplaats die C uit de kofferbak haalde. Die ene keer (dat moet ook niet te vaak gebeuren want dan is het niet meer speciaal!) dat we de prins tegenkwamen bij - was het nou de Ponderosa? En zo kan ik nog eindeloos doorgaan. Allemaal verhalen. Hoe kleiner hoe beter.

In december werd ik getagd in een bericht over een Friends Quiz Night in Den Bosch. Zo kon het gebeuren dat ik me woensdagavond terug vond in een kroeg op het verder vrijwel verlaten Tramkade-terrein. Ik had me terdege voorbereid. Niet alleen door thuis alvast vier biertjes te nemen om over eventuele zenuwen (die er niet waren trouwens) heen te komen, maar ook had ik last minute nog wat afleveringen gekeken en een paar mogelijke quizvragen doorgenomen. We waren vroeg natuurlijk, maar gelukkig niet de eerste, en namen plaats aan een barretje met twee krukken recht tegenover het beamerscherm zodat we het in ieder geval goed konden zien. Kon het daar niet aan lukken. Al snel kwam de quizmaster een praatje maken. Als we al enige hoop hadden dat we zouden gaan winnen, was die hoop na het praatje wel vervlogen. Hij vertelde dat sommige mensen heel vaak naar de quizzen komen, sommige mensen de serie jaarlijks zes keer keken en dat het echt geen schande zou zijn om hier vanavond een na laatste te worden. ‘Dan weet je al praktisch meer dan in elk willekeurig ander gezelschap.’ We namen een biertje en zagen de kroeg langzaam vollopen. Tot mijn opluchting waren er her en der ook nog andere mannen. Ja, het klinkt misschien gek, maar ik zou toch iets minder op m’n gemak zijn geweest tussen alleen maar vrouwen. Overigens pro tip als je op zoek bent naar (en dit bedoel ik echt alleen maar positief!) een nerdy vrouw: ga naar een Friends Quiz. Na de eerste tussenstand (dik in de top 10 van 17 teams) nam het zelfvertrouwen weer wat toe. Sommige vragen waren moeilijk (wie kent Stuart of dr Oberman bij naam!?), maar de meeste vragen waren goed te doen. Einde van de avond en nog een paar ronden met bier verder bleek dat we keurig vijfde waren geworden. De Friends editie van Monopoly ging aan onze neus voorbij, maar de eer was gered. De quizmaster kwam nog even langs ons barretje toen de kroeg alweer half leeg was gelopen. Ik weet nog altijd niet of hij nou meewarig of met bewondering keek omdat we met z’n tweeën zoveel wisten. Maar het maakte allemaal niet meer uit. Het was goed zo.

Het is altijd even wennen om terug te zijn in het ziekenhuis als patiënt. Zo ben je in je ‘eigen’ ziekenhuis aan het bellen met chirurgen en zo sta je in dat andere ziekenhuis te klooien met een app bij een zuil om je aan te melden voor een afspraak. Dus ik moest als 39-jarige geholpen worden door een aardige man die de pensioenleeftijd allang voorbij is. De app bleek vooral heel veel tijd nodig te hebben. Inderdaad, na een seconde of twintig verscheen er in de app van het ziekenhuis een barcode die ik kon scannen. Ik werd door het briefje en de oudere man naar een andere zuil gestuurd bij de inschrijfbalie. Een vrouw aan een balie vroeg wat ik kwam doen. Ik wist het niet. “Ik moest hier heen van de andere zuil, ik kom gewoon voor een afspraak e die begint ongeveer nu.” Ze keek even in de computer en zag dat ik nog geen huisarts had ingevuld, dat was waarschijnlijk de reden dat de zuil vond dat ik eerst naar de baliemevrouw moest. Toen ze een huisarts had aangeklikt mocht ik verder naar de volgende zuil in een andere gang. Ik had weer m’n barcode nodig, maar die werkte nu wel direct. Ik kreeg een bonnetje waarop stond dat ik naar wachtkamer C mocht doorlopen. Op een groot scherm stond dat de dokter 10-20 minuten vertraging had. Een paar stoelen verderop ging een man en een vrouw zitten. Ze waren heel pontificaal geen mondkapje aan het dragen, iets wat daar in de wachtkamer wel verplicht was. Toen ging de man bellen en daarna dronk hij met z'n vrouw een kopje koffie. De man zonder mondkapje klaagde over de vertraging en keek verveeld naar z’n telefoon. Zelf maakte ik om de tijd te doden een selfie en stuurde die naar het thuisfront: kijk hier moet je nog een mondkapje op!

Terwijl ik Harry & Meghan aflevering 4 kijk op Netflix, zie ik een meme voorbij komen op Facebook. Je ziet Harry en Meghan bij Oprah zitten voor hét interview. Om hen heen liggen stapels geld en op tafel liggen goudstaven. “Life is so hard,” staat er bij. Ik moet vooral lachen om de timing, maar het is natuurlijk ook wel een beetje gek om te zien hoe deze rijke mensen in elk boek, in elke serie in elk interview kunnen verkondigen hoe zwaar ze het hebben (want bekend, paparazzi, discriminatie), terwijl er miljarden zijn die niets hebben; geen geld maar bovenal helemaal geen stem. Deze mensen hóór je niet klagen, al zullen ze dat heus wel doen. Zelf ben ik overigens wel een beetje van het kamp: iedereen kan het zwaar hebben, hoe groot je auto ook is. Geld (alleen) maakt niet gelukkig, maar ik word wel een beetje moe van Meghan en misschien nog wel meer van Harry. Waarom ik dan toch al bij aflevering 4 ben? Het voelt toch een beetje als een ‘accident waiting to happen’. Je voelt gewoon dat al die interviews, het moddergooien naar de koninklijke familie door de Harry’s, vroeg of laat gaat klappen. En dan wil je toch weten hoe het zo ver heeft kunnen komen. Tussenstand na vier afleveringen: Harry en Meghan doen het eigenlijk allemaal goed en alle andere mensen maken voortdurend - bedoeld of onbedoeld - fouten. Als Harry of Meghan al een fout toegeeft (zoals rondlopen in een Nazi-uniform) is het, ja dom, je bent jong en naïef. Lekker makkelijk. Als de serie is bedoeld om de gevluchte prins en zijn vrouw er goed te laten uitzien, is de missie - wat mij betreft - niet geslaagd. William, Kate en Charles lijken me ook geen prettig gezelschap, maar Harry & Meghan zijn net zo goed engnekken. Maar misschien wordt iedereen dat wel in zo’n positie. Life is nou eenmaal so hard.

De financieel-economische website Follow the money ‘onthulde’ een paar dagen geleden dat het STAP-budget bijna volledig door een paar grote cursusaanbieders wordt opgeslokt. Het STAP-budget is bedoeld voor werkenden en werkzoekenden om voor maximaal 1000 per jaar te besteden aan scholing en ontwikkeling. Ik hoorde er voor het eerst van in een reclame in de Podcast Weer een dag van Marcel van Roosmalen en Gijs Groenteman. Je kon een of andere cursus volgen ‘gratis’ want je kon je STAP-budget er voor gebruiken. Naast dat het geld niet verrassend naar een paar grote aanbieders gaat, blijkt er ook veel geld te gaan naar op het oog niet erg hoogstaande ‘cursussen’ over bitcoins, zoals de cursus van Madelon Vos, die in haar eentje 2 miljoen (!) opstreek aan STAP-budgetten. Of het geld ging naar ‘edelsteentherapie’ en wandelcoaches. Opiniemaker Sander Schimmelpenninck noemde haar al de nieuwe Sywert omdat ze met publiek geld zichzelf schaamteloos heeft verrijkt door incompetente bestuurders. Want vooropgesteld: welke idioten bedenken zo’n budget, waar zo weinig regels voor gelden. Natuurlijk wordt er door aanbieders misbruik gemaakt van zo’n riante regeling. Maar ik lees ook veel reacties van mensen op Twitter die zeggen dat de mensen - zoals Madelon Vos - die gebruik maken van deze regeling, geen blaam treffen. Hier scheiden onze wegen. Natuurlijk ligt de fout primair bij incompetente mensen die slechte regelingen bedenken, maar je hóéft er geen misbruik van te maken, ook al is het nog zo verleidelijk. Er zal hopelijk snel een einde komen aan het STAP-budget of er komt een hele zooi aan extra regels waaraan aanbieders moeten voldoen, er komt misschien een onderzoek en de miljoenen publiek geld zien we nooit meer terug.

Bijna op hetzelfde moment als dat ik een pushbericht kreeg met ‘voormalig Paus Benedictus dood’, kwam ik het bericht tegen dat ook Willem de Ridder was overleden. Hoewel ik waarschijnlijk al een jaar of tien niet aan hem gedacht had, wist ik direct weer wie het was: de verteller waar we toen ik jong was met het gezin naartoe zijn geweest. In tegenstelling tot Benedictus heeft De Ridder best veel voor mij betekent. Ik was door zijn voorstelling - een vertelling over een fantasierijke ontdekkingstocht - behoorlijk geïnspireerd en heb daarna eerst het verhaal als een soort feuilleton in mijn ‘krant’ gezet. Ik was volgens mij wel veel van het verhaal vergeten, maar dat hinderde niet. Ik verzon het er gewoon bij. En daarna verzon ik nog vele verhalen. Willem de Ridder kon zo goed vertellen dat ik zelf ook verhalen wilde maken. Ik wilde Willem de Ridder zijn, maar dan zonder live publiek en met woorden op papier. De verhalen zoals ik die toen heb opgetekend in WP5.1 moeten nog wel ergens op zolder in een multomap liggen. Althans, toen ik het jaren later nog eens opdook, bleken er helaas aardig wat hoofdstukken - waarschijnlijk voorgoed - te zijn verdwenen (zo georganiseerd) . En hoewel ik ook niet meer weet hoe de verhalen gingen, ik weet wel dat ze me blijvend aan het denken hebben gezet. Ik ben altijd - op een positieve manier - jaloers geweest op zijn creativiteit. Helaas ben ik geen nieuwe Willem de Ridder geworden, maar de wereld heeft wel (meer) Willem de Ridders nodig.

I'm back! Na acht maanden radiostilte ben ik nét op tijd voor een Jaaroverzicht(je). Het wordt wel een beetje afraffelen want het is op dit moment al 16:49 uur en de oliebollen moet zo in het vet. Vorig jaar begon ik met de zin dat het 'de warmste Oudjaarsdag ooit' was en het lijkt er op dat het dit jaar nóg warmer is op 31 december. Het is bovendien zo onstuimig dat de meeste vuurwerkshows (zoals in Rotterdam) zijn afgelast. 2022 zou het jaar worden dat alles - na 2 jaar corona - weer 'normaal' werd, wat dat ook mag zijn. Het werd echter een jaar dat begon in lockdown, al snel door ging in oorlog en van daar uit inflatie. Gaat 2022 het jaar in als het jaar van de excuses voor het Nederlandse slavernijverleden? Het jaar dat Poetin gek werd? Van overvolle aanmeldkampen in Ter Apel? Dat gekke WK in Qatar waarin we weer verloren op strafschoppen? Ons eigen jaar dan. We gingen weer eens op vakantie naar het buitenland. Met het gezin naar Belfast (Titanic museum!) en met voetbalvriend M. naar Kopenhagen (toptripje, alleen jammer dat we de eerste vijftien minuten hebben gemist!). In de zomer gingen we 'gewoon' op vakantie in Gennep waarbij onder andere Movie Park Germany een hoogtepuntje was. Het was ook het jaar van de rest van ons Efteling-abonnement. Nog nooit kwamen we zo vaak in Villa Volta, de Fata Morgana en Spookslot, waarvan dit jaar de deuren definitief werden gesloten. Noël haalde na 15 jaar z'n zwemdiploma, Otis ging op dammen, Luna begin op de grote school en ging op kleutergym. We zagen Goldband (en Froukje) op Parkpop en Bevrijdingspop en Freek Vonk ging - eindelijk - de rimboe in de AFAS. En gingen het 40-plus 1-jarig trouwen van Marjolein's ouders zaten we een weekendje in Preston Palace. Marjolein en Kasper waren alweer 12,5 jaar getrouwd in november en dat vierden we met de hele familie met een escape room, high tea en karaoke. Er kwam een nieuw (achter?) neefje bij, genaamd Marnix. Otis onderging (eindelijk) zijn laserbehandelingen in Beverwijk en sloeg zich er - ondanks wat prikproblemen - kranig doorheen. Noël ging van de ene obsessie in de andere en hangt nu ergens tussen de Netflix-serie Wednesday en Rutger en Thomas (en Paco) in geloof ik. We kregen een nieuwe slimme meter omdat de oude kapot was. En er was eindelijk weer iets wat op een normale carnaval leek, hoewel er ook dit jaar nog geen grote optochten waren. We kwamen bij toeval wel de inhaal optocht in Tilburg tegen tijdens halfvasten. 26 februari 2022: eindelijk weer carnaval 28 april: op de plek waar de Titanic werd afgebouwd 28 mei: onbeperkt eten: goooood 16 juni: de Boschparade! 27 juli: ga direct naar de gevangenis, ga niet langs start... 20 augustus: de Vuelta kwam naar Nederland 30 september: Luna werd voor het eerst naar school gegooid 12 november: 12,5 jaar getrouwd alweer! 28 december: naar Freek Vonk

‘Fuck het VU, transzorg nu’ roept een groepje van pakembeet 15 jongeren terwijl ze met vlaggen naar het VUMC marcheren. Ze vinden dat de wachttijd tot een eerste afspraak en een trans traject of operatie te lang duurt. Drie jaar is lang. Maar ik weet ook dat de wachtlijsten voor mensen met medisch gezien noodzakelijke operaties ook erg lang is. Sommige van deze mensen hebben dagelijks heel veel pijn, kunnen niet meer lopen en hebben hun hele (sociale) leven on hold staan, tot ze geholpen kunnen worden. Nou heb ik een paar dagen geleden geschreven dat je ellende niet met elkaar hoeft te vergelijken. Dat de rijen op Schiphol erg zijn kan naast elkaar bestaan met hoe erg het is voor het klimaat, om maar een voorbeeld te noemen. Zo is het ook erg dat mensen die voelen dat ze in een verkeerd lichaam zitten zo lang op een behandeltraject moeten wachten. Maar ik heb er toch een klein beetje problemen mee dat deze mensen zo makkelijk denken over het recht op snelle transzorg. Nu! Alsof het een recht is om binnen een hele korte tijd geholpen te worden. Zeker in een tijd waarin datzelfde zorgpersoneel heel hard elders nodig is. Er gaan dagelijks in het Amsterdam UMC operaties niet door omdat er te weinig personeel is. De gemakkelijke oplossing: snellere transzorg, door meer personeel, zou direct ten koste gaan van andere ziekenhuiszorg. Zo werkt dat nou eenmaal. Even later krijg ik een bericht binnen over het Oktoberfest dat over een paar maanden begint. 13.80 euro voor een biertje: dat is pas huilen. Zo zie je maar, de problemen in de wereld stapelen zich op.

De Efteling bestond gisteren 70 jaar. Verschillende programma's besteedden aandacht aan de verjaardag van het pretpark. Zo zond Beau maandag alvast uit vanaf het Anton Pieck plein waarin naast enkele Efteling cultuurbewaarders (de componist, de hoofdontwerper) ook enkele fans waren uitgenodigd (die overigens vrij weinig spreektijd kregen). Vandaag Inside blikte daar dan weer op terug op dinsdagavond. Er werd hartelijk gelachen om 'volwassen Efteling fans' omdat het 'nergens over gaat'. Nou vind ik in de basis dat je alles belachelijk moet kunnen maken. Zelf heb ik het hardste gelachen om de 'waar zijn we nou eigenlijk al die jaren mee bezig geweest' video van LuckyTV over carnaval. En nog altijd als ik het filmpje terug zie moet ik er erg hard om lachen. In de basis is eigenlijk ook alles wat we hier op aarde doen maar gek tijdverdrijf. Dat kan je ook zeggen van mensen die uren kijken naar 22 mannen (of vrouwen!) achter een bal aanhollen. Als je er over gaat nadenken, blijft er weinig over in het leven waarvan je echt kan zeggen: dit is oprecht belangrijk. Persoonlijk vind ik mooie herinneringen maken (bijvoorbeeld tijdens carnaval of in de Efteling) wél heel belangrijk en ja ik kan ook genieten van een leuke/ spannende voetbalwedstrijd. Daarom snap ik de 'volwassen fans' van de Efteling ook heel goed en misschien kan je mij tot op zekere hoogte daar ook wel toe rekenen. Dan mogen René van der Gijp en Johan Derksen daar van mij hartelijk om lachen in hun tv-programma, maar laten we niet net doen alsof die mensen gekker zijn dan de gemiddelde voetbalfan (of -analist).

In het satirische actualiteitenprogramma Plaksnot wenste Roel Maalderink de wachtenden op Schiphol ‘nog een goede rij’. Gelukkig kan er ook nog gelachen worden om het leed wat vliegvakantie heet. Als ik de grote koffers in de trein naar Schiphol zie in de ochtend ben ik iedere keer weer blij dat ik dit jaar niet meer met het vliegtuig hoef. Zo voelt het ook echt en zo gaan inmiddels ook de gesprekken op kantoor. ‘Nee, ik blijf lekker thuis; al die ellende op Schiphol. Jij gaat wel? Toch niet vanaf Schiphol he? Ach, wat een toestand! En je vliegt ook nog ‘s ochtends? Sterkte!’ Het gaat dus veel over de lange rijen van soms meer dan vijf uur waarin mensen flauwvallen, uitgeput raken en niet eens naar de wc kunnen. Natuurlijk is er - zoals bij alles - ook wel een tegengeluid van mensen die vinden ‘dat je niet moet zeuren want er zijn veel ergere dingen zoals klimaatverandering, de wachtlijsten in de GGZ en ziekenhuizen of de oorlog in Oekraïne’. Er is altijd wel een lul die zegt dat je überhaupt niet moet vliegen wegens de opwarming van de aarde. Nou vind ik in de basis dat je terughoudend moet zijn met vliegen: als het niet hoeft uit tijd- of kostenoverwegingen, niet doen. Maar sinds ik een reportage zag over werkgerelateerde tripjes waarin zakenlieden ruim honderd dagen per jaar in een vliegtuig zaten vóór corona, is mijn schuldgevoel wel iets afgenomen. Misschien moeten we eerst dát volk maar eens aanpakken. Je mag kortom - volgens sommigen - de rijen op Schiphol niet erg vinden, want er is altijd wel een groter probleem om je zorgen over te maken. Maar mensen zijn wel vaak - ook weer door corona - jaren niet op vakantie geweest en zien nu hun zuurverdiende centjes in rook opgaan omdat ze door de lange wachttijden op Schiphol hun vlucht missen. Ook ik vind de wachtlijsten in de GGZ en klimaatverandering erg, maar wát ben ik blij dat ik deze zomer geen rij op Schiphol in het vooruitzicht heb. En vergeef me, maar ik heb oprecht een beetje medelijden met zij die dat nog wel boven het hoofd hangt.

Wat maakt dat ik me geen schrijver zou willen noemen, is dat ik soms ontzettend veel zin heb om te schrijven (zoals nu), maar nog veel vaker helemaal blanco ben (zoals bijna alle andere dagen). Het artikel van Volkskrant-journalist Gijs Beukers werd vandaag om 15 uur online gezet en eerlijk is eerlijk: zelden heb ik me zo geïnspireerd gevoeld als na het lezen van deze reportage over Marcel van Roosmalen. Ik was natuurlijk al weken lekker gemaakt in de podcast ‘Weer een dag’ van Marcel en zijn vriend Gijs Groenteman, waarin het duo schaamteloos reclame maakt voor de reportage bundel Totaal die vorige week in café Moriaanshoofd te Wormer werd gepresenteerd. Al bijna net zo lang heeft Marcel het over Gijs Beukers die een reportage over hem maakt rondom het uitkomen van het boek. Het kon dus alleen maar tegenvallen, maar dat deed het niet. Ik heb het artikel in één ruk uitgelezen (met een paar onderbrekingen omdat ik een film aan moest zetten en een boterham moest smeren), niet in de laatste plaats om de vermakelijke manier waarop Beukers de toch al kleurrijke Van Roosmalen weet neer te zetten: namelijk door vrij precies op te schrijven hoe het schrijfproces van deze reportage in z’n werk ging. De reportage ‘Op pad met Marcel van Roosmalen’ is daardoor de ultieme meta-ervaring geworden, met name voor de mensen die het hele avontuur al vanuit de kant van Marcel had meegekregen door zijn vele overdrijvingen over de avonturen met Gijs Beukers in de podcast. Van Roosmalen wordt in het Volkskrant artikel geciteerd: “Je hebt de vrije hand. Dat zou ook goed zijn: als je vijf keer opschrijft dat ik zeg dat je de vrij hand hebt.” ‘Fly on the wall’ Beukers gaat daarna uitgebreid in over het typetje dat Van Roosmalen van hem heeft gecreëerd in zijn podcast-verhalen. Hoewel Van Roosmalen bang is voor Van Roosmalen overkill’ doet het einde van het artikel verlangen naar meer, veel meer zelfs. Zo was Gijs Beukers met Marcel in de Vomar en de antiekwinkel en schreeuwt de reportage bijna om een vervolg. Zoals Van Roosmalen ooit zijn geliefde club Vitesse een jaar volgde zou ik veel over hebben voor een boek van Gijs Beukers die op pad gaat met Marcel van Roosmalen. Op pad met Marcel van Roosmalen (Gijs Beukers/ De Volkskrant/ 30 mei 2022)

De apenpokken zijn sinds vandaag ook officieel in Nederland geconstateerd. Hoewel ik de meeste wappies op Twitter ‘genegeerd’ heb staan, duikelt er af en natuurlijk wel eentje her en der op. Zo ook onder hashtag apenpokken natuurlijk. Het is schrikbarend - hoewel niet verrassend - te zien hoeveel mensen écht denken dat een hogere macht nu middels de apenpokken probeert angst te zaaien onder de mensen om zo weer eens een hoger doel te bereiken zoals het verder inperken van rechten van burgers. Heel veel mensen die zichzelf kritische denkers noemen, vinden het wel allemaal erg toevallig dat covid min of meer weg is en nu het volgende virus zich alweer aandient. Ook vinden veel van hen dat het Rutte wel erg goed uitkomt, nu hij zichzelf in de nesten heeft gewerkt door sms’jes van zijn telefoon (die net zo oud is als mijn oudste kind) te verwijderen. Wat ik wel goed vind is dat mensen tegenwoordig openlijk voor dit soort gedachten uitkomen. Het kan maar beter duidelijk zijn welke mensen je echt nooit meer serieus kan nemen. Als de apenpokken straks echt grote gevolgen gaat hebben in Nederland wordt het wel interessant om te zien of mensen dan nog zo flink zijn om te zeggen dat ‘het maar een griepje is’. Je moet toch wel sterk in de schoenen staan als je liever onder de builen zit dan ‘een gifspuit’ te nemen. Hopelijk doen die wakkere, krische denkers, straks ook heel veel onderzoek.

Vangelis (componist, 79 jaar) is dood. Ik kende alleen zijn nummer Conquest of Paradise, wat midden jaren 90 wekenlang op nummer 1 stond in de Top40, goed. Pas zonet, na enig zoekwerk op Youtube kom ik er achter dat bijvoorbeeld Chariots of Fire - minstens zo iconisch als Conquest - ook van hem is. Conquest of Paradise brengt me echter als een tijdmachine terug in de jaren 90, toen ik het best een stom nummer vond geloof ik. Hoewel ik het later wel begon te waarderen, was het ook totaal andere muziek dan tot dat moment (Take That, Snap!, Gompie (!?)). In mijn gedachten ben ik bij het nummer ook in de buurt van Rotterdam. Tijdens een weekendje bij mijn oom en tante in 1995 zaten we in de auto naar een zeilclub of iets anders met boten. In de auto Vangelis op de radio, de lente begon. Het was het weekend van het Songfestival. Waarschijnlijk heb ik in de auto tegen mijn vader gezegd dat het nummer op de radio van Vangelis was. Waarschijnlijk kon het hem niets schelen. Het maakte ook niet uit. Die middag, in die auto, sloot ik het nummer in mijn hart.

Sinds ik twee weken geleden ben verhuisd naar een nieuw kantoor staat mijn bureau recht tegenover dat van mijn collega. Twee dagen in de week zijn we allebei aanwezig en dat zal ik weten ook. Vooropgesteld: nu ik tegenover iemand zit, praat ik ook meer hardop tegen mezelf. De collega aan de overkant vraagt dan wat er is. Ik herhaal mijn gemompel nu iets harder, er volgt een kort gesprekje en voor je het weet ben je vijf minuten verder. Ook mijn collega volgt nu dit patroon. Beide zaten we de afgelopen 1,5 jaar alleen op kamer. Onze kamers waren door een deur portier - zonder deur - met elkaar verbonden. Er zat een muur tussen ons in en met terugwerkende kracht begin ik die muur steeds meer te waarderen. Ik heb nu in twee weken al meer geklaagd en over koetjes en kalfjes gepraat dan in de 1,5 jaar hiervoor. Dat ik dit vaak als een hinderlijke onderbreking van mijn werk zie, ligt vooral aan mij besef ik maar al te goed. Ik werk toch het best in mijn eigen koninkrijk, liefst alleen of met iemand op afstand met wie ik op gepaste momenten ruggespraak kan houden. Nou komt er vanaf komende week ook nog een tijdelijke kracht bij om patiënten te kunnen bellen. Ze komt eerst een paar dagen mee kijken en luisteren naar de gesprekken die we voeren met patiënten. Ik voorzie nu al weer veel te veel koetjes, kalfjes en indringers in mijn koninkrijk.

Minister Ernst Kuipers heeft vandaag tegen de NOS gezegd dat mensen ‘hun eigen plan’ moeten maken in voorbereiding tot een mogelijke nieuwe piek in de corona besmettingen in het najaar. Er was kritiek (van virologen, ziekenhuisdirecteuren) omdat er nog geen kabinetsplan is om bijvoorbeeld een code zwart in de ziekenhuizen te voorkomen. Onze minister van VWS zegt in principe wat Doe Maar in 1983 al bezong: ‘zoek het zelf maar uit’. Kuipers wil ‘zoveel als mogelijk’ wegblijven van ‘zware maatregelen’ maar vindt dat de verschillende sectoren zelf maar met plannen moeten komen. Zo kan Kuipers als het allemaal weer uit de hand zal lopen - en zonder regie van bovenaf zal dat zeer waarschijnlijk gebeuren - wijzen naar óns, want we kwamen immers zelf niet tot plannen. Dat wordt dus zelf beademingsapparatuur hamsteren, IC-bedden opkopen via Marktplaats, een opleiding volgen tot IC-verpleegkundige en Sywert bellen voor tips om massaal mondkapjes te stacken. Rest ons nu niets anders dan te voorspellen op welke dag de persconferentie is waarop de lockdown wordt aangekondigd, met daarbij het slappe excuus dat we deze najaarspiek ook niet hadden voorzien. Ik zet in op 9 december. Dan kan ik nog even sparen.

Het is rust op tijdens de een na laatste speeldag in de Eredivisie en dus de avond waarop Ajax voor de tweede keer op rij kampioen wordt. Vanmiddag zag ik al beelden van een parasol die in de fik werd gestoken op het Leidseplein en dan begrijp je ineens weer wat beter waarom zo'n huldiging bijna niet meer in het openbaar gevierd kan worden. Het leverde burgemeester Halsema heel wat bedreigingen op, maar Ajax mag het kampioenschap van de schaamte vieren in de ArenA, wat overigens goed past bij de treurigheid van het spel van de Amsterdammers na de winterstop. Natuurlijk, heel knap dat Ajax al die kutpotjes wint met zaadvoetbal, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat daar de nodig geluk en scheidsrechterlijke dwalingen voor nodig waren. Overigens vind ik het wel schandalig dat het niet mogelijk is een kampioensfeest (of een eventueel feest mocht Feyenoord de Conference League winnen) in het openbaar te houden. Ja er is beveiliging nodig, maar zijn er echt niet een paar honderd fans / vrijwilligers te vinden die hun steentje willen bijdragen?

Het toeval wil dat ik door het overlijden van Henny Vrienten al dagen met het Doe Maar-nummer 'Liever dan lief' in mijn hoofd rondloop. In de rapversie (en eigenlijk de enige versie die ik ken) van dat nummer zingt rapper Gers Pardoel over Thijs Römer. 'Vandaag ben ik jouw Thijs Römer / Oké misschien is hij knapper / Maar ik ben stoerder en ik kan rappen / En ik kom net fresh van de kappe'. Thijs Römer is op Twitter vandaag alvast gecanceld omdat een vrouw (Nena, 20 jaar) de acteur beschuldigd van, ja van wat eigenlijk. In ieder geval verwijt ze hem dat hij met haar omging toen ze 14 jaar was 'op een ongepaste manier' en haar ook om (naakt)foto's zou hebben gevraagd in ruil voor handtekeningen of figurantenrollen in series. Op Twitter staan inderdaad foto's van hen uit die tijd, waarin ze overkomt als een wanhopige fan die zich vooral aan hem opdringt. Dat ze elkaar hebben ontmoet en contact hadden is ook op Twitter terug te vinden, maar de beschuldigingen voor het vragen om naaktfoto's wordt geen bewijs geleverd. Dat maakt de beschuldiging (ook als deze waar zou blijken te zijn) niet erg sterk. In emotionele filmpjes legt Nena - die nu kampt met psychische klachten - zes jaar na de gebeurtenissen uit dat het niet handig was om alles op Twitter te gooien, in een Twitter-filmpje waarin ze beschuldigingen nog maar eens herhaald. Eigenlijk zijn er alleen maar verliezers in deze zaak want óf Nena heeft gelijk en moet nog maar afwachten of ze ook gelijk krijgt. Of ze heeft het verhaal op z'n minst aangedikt en dan heeft ze heel wat uit te leggen. We zouden er zelf misschien maar het beste zo min mogelijk aandacht aan geven tot we zeker weten wat er is gebeurd. Al is dat bij deze dus ook hier mislukt.

Dankzij Nilüfer Gündoğan weten we nu dat ook Laurens Dassen wel eens dronken in een taxi is gedragen. Dat we dit nu weten zegt vooral iets over Nilüfer overigens. De vrouw die uit Volt werd gezet omdat de werd beschuldigd van 'grensoverschrijdend gedrag' doet de aantijgingen al langer af als 'anoniem' en daarom niet relevant. Terwijl het hele probleem juist is dat iedereen zo bang is voor haar - en gevolgen voor zijn/ haar werk - dat ze dit niet in de openbaarheid durven te zeggen met naam en toenaam. En dat alles omdat men haar wil 'beschadigen'. Maar waarom willen ze dat dan, als je zelf niets hebt gedaan? Het zijn nog nieteens zo zeer de aantijgingen waardoor ik moeite heb haar nog serieus te nemen, maar met name hoe ze daar op reageert. Een normaal mensen zou in de spiegel kijken, met vrienden gaan zitten en over zichzelf gaan twijfelen. Gündoğan slaat om zich heen als een klein kind omdat haar speeltje Volt is afgepakt 'om niet'. Laurens aan de andere kant is toch ook niet te benijden. Je zult maar met zo'n ego de fractie hebben moeten delen. Overigens vind ik het geweldig om te horen dat hij zich 'la-za-rus' zou hebben gezopen. Dat zouden meer politici moeten doen. Ik verheug me nu al op een aangeschoten Rutte, een op veel te chique schoenen waggelende Hugo de Jonge of de dubbele tong van Robbert Dijkgraaf. Politici zijn net mensen en dat mogen we wel vaker zien. Maar wel met een beetje zelfreflectie graag. Ja, ik kijk jou aan, Nilüfer.

Op de avond van het jaarlijkse Boekenbal zie ik op Twitter een foto voorbij komen van de 'anchor' van Nieuwsuur (Jeroen Wollaars) en de presentator van Zomergasten (Janine Abbring). Ze maakten een intieme foto die past bij het thema 'de liefde'. Allemaal mooi hoor die liefde en dat Boekenbal. Maar het is toch een beetje gênant dat ik vanavond weer in mijn pyjama op de bank zit met een glas wijn, terwijl ik net mijn dochter heb aangekleed die zichzelf had ondergepoept omdat de wc bezet was. Veel minder rock 'n roll wordt het niet. Hoewel het Boekenbal natuurlijk vooral wordt bevolkt door wannabe's die hopen op een dronken gesprekje met een beroemde schrijver of presentator, is het toch een soort van ultiem doel voor iedereen die ooit de ambitie heeft iets met schrijven te doen. Al moet ik ook zeggen dat de romantiek er wel een beetje af ging toen ik hoorde dat ook 'beroemde' schrijvers, gewoon een half uur in de rij moeten staan voor munten om een drankje te kunnen kopen. Bovendien is Harry Mulisch toch al jaren dood. Nu lopen Janine en Jeroen daar een beetje verliefd rond, terwijl ze alle felicitaties in ontvangst nemen. Natuurlijk krijgen ze her en der een drankje aangeboden. Dat is wel goed bedacht. Ik hoop dat ze zo dronken worden dat ze morgen niet meer weten wie bij wie ze allemaal een tong naar binnen hebben geduwd. Mooier wordt het niet, zei de man in de pyama.

Na twee jaar en vier maanden was het dan eindelijk zover: Noël kreeg zijn A-diploma. Hij werd in het zaaltje van de bowlingbaan als laatste opgeroepen. Toen er nog drie kinderen moesten en zijn naam weer niet werd genoemd sloeg hij zijn handen voor z'n ogen en schudde een beetje nerveus zijn hoofd. Werd hij dan echt de allerlaatste? Ja dat werd hij. Alsof het zo moest zijn kreeg hij daardoor - of dit zat in mijn hoofd - een extra groot applaus. Een paar tellen later kon hij trots met zijn diploma en medaille op de foto. Hij vertelde dat hij mocht kiezen wat we aten en dat het (gefrituurde aardappel)gezichtjes moesten worden. Marjolein had de dag hiervoor met gevaar voor eigen leven een van de laatste zonnebloemolie flessen van Nederland weten te bemachtigen. We moesten daarvoor wel een tweede hypotheek nemen op het huis.

Het voordeel van een dochter die min of meer zindelijk is, is dat je soms in een kwartier tijd met gemak drie keer mee mag naar de wc. Ik had haar overigens voor de zekerheid en in overleg wel een luier aan gedaan. 'Maar die is alleen voor de zekerheid, als je moet ga je gewoon naar de wc.' Dat was goed en dat heb ik geweten ook. We waren in het museum en na bijna twee uur rondstruinen was de fut er wel uit. Ze wilden per se wat kopen bij 'het restaurant'. Restaurant is overigens een groot woord. Het was amper een kantine. De rekken waren leeg, op een paar Marsen, Twixen, stroopwafels en Snickers na. De kinderen mochten elk een reep kiezen en na een paar happen moest dochter al naar de wc. Om te plassen. Ik was allang blij dat ze het gewoon aangaf; de jongens hebben tot ver in hun pubertijd het wachten tot de allerlaatste seconde en dan net de wc niet halen, tot een kunst verheven. Toen we terugkwamen aan tafel hadden de heren (en mevrouw volgde al snel) dorst. Eigenlijk was ik niet van plan iets te kopen maar ik had zelf ook wel zin in een biertje, omdat de mensen een tafel verderop aan een Bavaria flesje aan het lurken waren en zo bezweek ik onder de groepsdruk en alcoholzucht. We hadden amper een eerst slok chocomel, appelsap of Bavaria gedronken toen ze alweer moest. Nu moest ze ook poepen. We gingen weer naar de heren wc, namen deze keer het rechter deurtje en ze ging zitten. Ze keek er erg moeilijk bij dus ik keek op mijn spreekwoordelijke horloge. Dit ging wel even duren. Drie mannen kwamen en gingen in het andere wc-hokje. Bij de laatste zei mijn dochter dat die meneer er wel erg lang op zat. Serieus? Die andere man zit er lang op? Ik vroeg of ze bijna klaar was want de jongens zaten nu wel erg lang alleen aan het tafeltje van 'het restaurant'. Weer een paar minuten later was het dan echt klaar. Half rennend gingen we weer naar onze tafel. Er waren inmiddels twee oudere mannen aan dezelfde tafel gaan zitten. Mijn jongste zoon had een koekje gekregen. Een van de mannen probeerde een gesprek aan te knopen, maar daar had zoon geen zin in. Hij had nu een koekje en dat was veel belangrijker. Ik kon eindelijk ook wat slokken van mijn bier nemen en toen ik het bijna op had kondigde mijn dochter aan dat ze opnieuw naar de wc moest. Er brak wat van binnen, maar natuurlijk ga je mee op zo'n moment. 'Ik moet plassen,' hoorde ik uit de verte, terwijl ze halverwege de wc was.

Bijna al het treinverkeer lag gisteren vanaf het middaguur plat. Alleen de internationale treinen en enkele boemeltjes van andere vervoerders dan NS konden nog rijden. Het is nog geen twee maanden geleden na de vorige grote storing die toen door een storm kwam. Dat kan ik ergens nog begrijpen. Hoewel ik ook toen vraagtekens had over hoe lang het duurde om überhaupt ergens weer treinen te laten rijden (namelijk zo'n 36 uur (!)). Deze keer was er een 'IT-storing', moest het systeem gereset worden en duurde het daarna zo lang omdat de backup die werd teruggezet niet volstond. Alle treinen en personeel moesten handmatig in het systeem worden ingevoerd om weer beeld te hebben van wie waar was. Dat klinkt als een verbeterpuntje. Net als het feit dat er blijkbaar geen alternatief is als de computersystemen het begeven. Het zou niet veilig zijn, zoals niet om een pendeldienst tussen twee (grote) stations te draaien. Ook dat klinkt behoorlijk amateuristisch. Toen er nog geen computersystemen waren reden er ook treinen en van zo'n grote organisatie mag je - vind ik - verwachten dat er een plan is om toch - al is het beperkt - te rijden, desnoods met aangepaste snelheid en frequentie. Het lijkt hier toch dat veiligheid als excuus wordt gebruikt om maar helemaal niets te doen. Hoe de NS zondag omging met gestrande reizigers, moet echt geëvalueerd worden. 'Vroeger' kwam een storing als deze (met deze aanleiding) niet voor, maar als er een grote verstoring was werden er toch tenminste bussen op de belangrijkste trajecten ingezet. Nu was het argument van de NS dat de problemen 'te groot' waren om op te lossen. Maar helemaal niets doen behalve op Twitter zeggen 'we weten het niet', 'we doen niet aan alternatief vervoer', 'we vergoeden geen gekochte kaartjes' en 'zoek het maar uit', verdient niet de schoonheidsprijs. Het zal best allemaal afgedekt zijn in de voorwaarden, maar de NS gedraagt zich als een monopolist die een dikke middelvinger opsteekt naar de reiziger. Natuurlijk kan je met bussen niet een hele dienstregeling vervangen, maar er had best naar passende oplossingen gekeken kunnen worden voor mensen die echt al onderweg waren of nog terug naar huis moesten. Zo'n dag als gisteren, zeker na de recente lange stremming, helpt niet mee om het vertrouwen in het openbaar vervoer hoog te houden. Juist nu dat - gezien de huidige gasprijzen - zo hard nodig is.

Het kabinet wil geen lockdown meer: de samenleving moet 'zo veel als mogelijk open blijven'. Het is 1 april, maar het is (blijkbaar) toch echt de Nederlandse langetermijnstrategie Covid-19. Dit in tegenstelling tot wat tot nu toe het doel was: de Nederlandse samenleving zo vaak en zo lang als mogelijk in zoveel mogelijk sectoren sluiten. Je zou bijna denken dat het kabinet het bericht expres op 1 april heeft vrijgegeven zodat ze later altijd nog kunnen zeggen, als de gezondheidszorg volledig is vastgelopen dat het natuurlijk slechts een grapje bedroeg. Dat wij - de samenleving - deze 'visie' serieus hebben genomen, daar kunnen zij natuurlijk niets aan doen. De visie dat sectoren en bedrijven maar zelf plannen moeten maken om verspreiding te voorkomen, past wel erg goed bij Mark Rutte vind ik. Hij gelooft niet in visie, dus als we als samenleving toch op een vergezicht zitten te wachten bedenkt hij: jullie moet het zelf maar bedenken. Briljant. Enfin, het kabinet wil dus de samenleving open houden, maar 'Als het virus weer flink opleeft, valt niet uit te sluiten dat er maatregelen genomen moeten worden om de samenleving open te houden en de zorg toegankelijk te houden'. Eh, jongens, was het niet juist jullie taak om te bedenken wat we doen als het virus weer opleeft? Dat is niet roepen: eigen verantwoordelijkheid, want als er geen mondkapjes plicht is doet niemand (ik ook niet) een mondkapje op. Als alles open is, blijft niemand (ik ook niet) thuis. Het toegankelijk houden van de zorg doen mensen niet individueel, maar is bij uitstek een taak van de overheid. Het is niet erg hoopgevend dat onze leiders roepen: zoek het zelf maar uit en dat dan visie noemen. En dat terwijl in veel ziekenhuizen (ik kan het weten) nog altijd veel minder operaties kunnen doorgaan door ziekte van personeel en hoge aantallen patiënten met Covid-19 op de verpleegafdelingen. De toegankelijkheid van de zorg ís al in het geding. Waar iedereen verantwoordelijk is, is uiteindelijk natuurlijk niemand dat. Laten we dan maar hopen - tegen beter weten in - dat we nu in de laatste golf zitten. Want áls er nog een komt gaan (worden) we hoe dan ook nat.

Nu we - voorlopig - HBO Max hebben genomen en Oekraïne nogal vaak ik het nieuws was de afgelopen tijd, trok de serie Chernobyl mij enorm aan. Zonder al te hoge verwachtingen overigens en dat ik altijd het fijnste: een serie beginnen en niet weten waar je zal eindigen om dan na helaas slechts vijf afleveringen te concluderen dat er een waar meesterwerk is afgeleverd. Dat komt vooral door geweldige Jared Harris die de atoomgeleerde Legasov speelde en zijn wisselwerking met Stellan Skarsgård die de rol van minister van energie Shcherbina ge-wel-dig neerzet. Buiten dat het acteerwerk en de opbouw van het verhaal donders goed in elkaar zitten is het verhaal voor wie het (zoals ik) niet in detail kent, verbijsterend en ontzettend interessant. Het is dramaserie meets true crime, maar dan met een kerncentrale. Ronduit schokkend is het te zien dat in de eerste minuten, uren, wellicht zelfs dagen de impact van de ramp voortdurend werd onderschat of ontkend als dat nou eenmaal beter uit kwam. Hoge piefen die de verantwoordelijkheid droegen voor de kerncentale konden - als we de serie mochten geloven - niet bevatten dat de reactor daadwerkelijk kon exploderen. Ergens is het jammer dat het 'maar' een miniserie van vijf afleveringen bevat, want er hadden naar mijn gevoel nog veel meer verhalen verteld kunnen worden.

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis gaat onderzoek doen naar mogelijk lekker van patiëntinformatie. Onlangs had een 'bron' binnen het ziekenhuis laten weten dat Rachel Hazes met haar nieuwe liefde Klaas Otto daar waren geweest 'voor een vruchtbaarheidstest'. Nou is het echt een doodzonde om informatie over patiënten te verstrekken. Als er iets privé is, zijn het je medische gegevens wel. Helaas zie je de laatste jaren vaker dat het misgaat als BN'ers een bezoekje brengen aan de dokter, zo ook niet lang geleden met realityster Barbie. Maar in dit geval baart zo'n bericht me ook om andere redenen zorgen: de woorden vruchtbaarheidstest en Rachel Hazes bij elkaar in één zin, al zou het niet waar zijn, zijn redenen tot grote zorgen. Hazes is niet alleen de 50 al ruim gepasseerd (toegegeven, die heb ik even opgezocht) en haar 'smaak' voor foute mannen bleek natuurlijk al een beetje toen ze op veel te jonge leeftijd aanpapte met zanger André Hazes, Klaas Otto is toch wel next level foute man. Ik ben gek op Bergen op Zoom, maar voor deze man zou ik toch graag een blokje omlopen. Als ik in de omgeving van Rachel Hazes zou verkeren zou ik toch even kijken of alles wel helemaal goed gaat met deze vrouw. Los daarvan zijn er inmiddels toch ook wel genoeg Hazesjes op deze aardbol, zou je zeggen. Laten we vooral hopen dat de 'bron' het hele verhaal uit zijn of haar duim heeft gezogen en dat uit het onderzoek blijkt dat er geen privé-gegevens zijn gelekt.

Vooraf en tijdens de eerste aflevering was ik wat sceptisch, maar de nieuwe dramaserie van de NPO 'Het jaar van Fortuyn' blijkt toch erg verslavend. Ik moest echt wel een paar minuten wennen aan het over de top acteerwerk en de - voor Nederlandse begrippen - sterrencast . Maar eerlijk is eerlijk, ik kan wel leven met Jeroen Spitzenberger als Pim Fortuyn en Ramsey Nasr als Ad Melkert. Sterker nog: ik vind Ramsey een leukere, saaiere 2.0 versie van de échte Ad. En dan heb ik het nog niet eens over de glansrol van Fedja van Huêt als Mat Herben. De heerlijke naïviteit spat er vanaf. Zoals Mat het in aflevering drie goed beschreef: het leven is vooral heel veel toeval. Want los van dat de serie gewoon goed in elkaar zit en zeker voor wie destijds de politiek op de voet gevolgd heeft zoals ik een geweldige trip down memory lane is, geeft het ook een verbijsterend inkijkje in de mislukte campagne van de PvdA en de knulligheid waarmee de Lijst Pim Fortuyn vorm kreeg. Zo geeft 'Het jaar van Fortuyn' mooi weer hoe kleine kettingreacties uiteindelijk tot hele grote gevolgen kunnen lijden. Overigens had de serie ook het jaar van Ad en Pim kunnen heten, want het echt interessante deel gaat toch weldegelijk over het inkijkje in lijdensweg van Ad Melkert. Mooie bijvangst is de cynische politieke werkelijkheid rondom de JSF, al moet je ook bewondering kunnen opbrengen voor het pragmatisme van Ad Melkert, die vertolkt door Ramsey Nasr een stuk meer menselijkheid aan Ad Melkert geeft dan hij zelf ooit heeft kunnen doen.

Robert Jensen, Willem Engel of toch Thierry Baudet? Moeilijk kiezen over wie ik wel eens op z'n bek zou willen slaan. En hoewel het soms verleidelijk is om iemand een klap te (willen) geven, denk ik dat we het (meestal) bij verbaal geweld kunnen houden. Will Smith sloeg Chris Rock vannacht tijdens de Oscars vol op z'n bakkes omdat de komiek een grapje maakte over het uiterlijk van zijn vrouw Jada Pinkett Smith. Heel internet slaakte een zucht van verlichting, want het ging eindelijk eens niet over Oekraïne of corona, maar over humor, mannelijkheid, incasseringsvermogen. Ik heb een hele saaie mening: namelijk dat Will Smith z'n handen thuis had moeten houden. Er is niets mannelijks aan geweld gebruiken; bovendien hoeven vrouwen niet gered te worden door hun mannen. Een simpel statement na afloop dat het niet cool is om grappen te maken over iemands uiterlijk was in mijn ogen veel sterker geweest. Op Twitter waren er ook mensen - gek genoeg ook enkele cabaretiers - die vonden dat grappen ten koste van anderen niet moet kunnen en dat het goed is dat dat nou eens werd gezegd. Hoewel ik snap waar het sentiment vandaan komt moeten juist de narren van deze wereld heel veel vrijheid hebben om die grapjes wél te kunnen maken. Juist zij zorgen voor enige (zelf)relativering, iets wat vaak gemist wordt in deze bittere tijd. Bij het avondeten zag ik overigens een filmpje uit een andere hoek waar de klap toch in scène leek te zijn gezet. Als dat zo is, is het verhaal nog vreemder. Waarom geweld verheerlijken in de vorm van een grap? Toch wel fijn dat ik het even niet over de Derde Wereldoorlog hoefde te hebben vandaag. Ik denk trouwens dat ik toch voor Willem Engel zou gaan. Al zou ik het natuurlijk nooit echt doen. Denk ik.

Ik had het weekend eigenlijk al opgegeven. Door de zomertijd was iedereen veel te vroeg wakker (al viel het eigenlijk nog mee). Marjolein lag tot na 11 uur in bed en ik vond alles wat we zouden kunnen doen maar 'zo-zo'. Uiteindelijk vonden we de energie om naar Tilburg af te reizen met de trein. Marjolein wilde graag naar het Textielmuseum en ik wist niet zo goed wat ik wilde maar ik wilde in ieder geval niet de hele dag thuis zitten. Eenmaal op het station van Tilburg zagen we wel erg veel mensen die verkleed waren. Veel mensen met oranje-groene kleren aan (we liepen een paar minuten later langs iemand die aan de telefoon vroeg: dus ik kan je herkennen aan oranje-groene kleren?) maar ook kinderen verkleed als Pikachu en als guards van Squid Game. Otis en Noël vonden dat natuurlijk wel interessant dus liepen we op de Squid Game outfits af terwijl we opzochten waarom iedereen verkleed was. Het bleek dat deze middag de Opstoet door Kruikenstad werd ingehaald omdat deze enkele weken terug niet door kon gaan vanwege het inmiddels 'verdwenen' corona. Na enig puzzelen over wie met wie mee zou gaan gingen Otis en Luna met mij mee. In eerste instantie achter de Squid Game kinderen aan, maar na een minuut of tien waren we ze uit het oog verloren. Er klonk een lied over frikandellen uit de speakers en ik besloot te zoeken naar een plek waar we de optocht goed konden zien. Die vonden we na een kwartiertje bij een bushalte waar een wagen - een kasteel - was stilgevallen en waar we uitkeken op een flatgebouw waar de wagens onderdoor bewogen en zich net op tijd introkken om de doorgang te halen. Aan de overkant stond een bus waar van tijd tot tijd rook uitkwam. In de verte klonk carnavalsmuziek, niet altijd herkenbaar, maar soms ook gewoon Snollebollekes en Lamme Frans. De zon scheen onophoudelijk. Luna en Otis keken geïnteresseerd naar de wagens die voorbij trokken, vroegen zo nu en dan om een broodje of om water en gingen dan weer kijken. Soms wilde de een opgetild en dan wilde de andere ook. Ondertussen maakte ik foto's en kon ik niet geloven dat ik per ongeluk op een zonnige dag in Tilburg bij een carnavalsoptocht was beland. Na ruim zeventig nummers besloten we om verder te trekken. We zagen als laatste een wagen met dieren onder de flat stilstaan. Voorin zat een giraffe. Alles was onder controle.

Het is een gek idee dat ik inmiddels alweer ruim een week terug ben van een paar dagen Kopenhagen. Op initiatief van mijn voetbalmaat besloten we PSV achterna te reizen voor het duel in de Conference League tussen PSV en FC Kopenhagen. Het werd een ongekend grote uitoverwinning (0-4), maar belangrijker dan dat: het was weer een geweldige ervaring. Het voelde wel wat onwennig om voor het eerst in zo lange tijd (2018) in het buitenland te zijn. Eenmaal uit het vliegtuig was het zelfs een kleine cultuurshock. We gingen van hele dag mondkapjes op naar een aankomsthal waar letterlijk niemand kapjes droeg. Na enig aarzelen gingen de mondkapjes ook bij ons af en die hoefden ook pas weer op toen we zaterdag het vliegtuig instapten. In de tussentijd hebben we zo goed als het ging de toerist uitgehangen en alle hoogtepunten afgevinkt. Met name Vrijstad Christiania - iets wat één van de chirurgen op mijn werk me op de dag van vertrek had aangeraden - was een indrukwekkende explosie van creativiteit en georganiseerde chaos. Een van de hoogtepunten was echter - het spelletjescafé waar je met een app en een code flesjes Carlsberg aan tafel kon laten bezorgen, betaald met een creditcard en waar we uren Splendor, Port Royal en The Duel speelden. Maar misschien toch wel het allermooiste was The Old Irish Pub waar een (echte) Ier PSV-liedjes speelde voor een café vol met voetbalfans en waar bier 'maar' 20 Deense Kroon kostte. We stonden uren te luisteren naar de zes liedjes zie de zanger in z'n PSV-shirt had ingestudeerd, terwijl we in veel te korte tijd veel te veel bier dronken. Zoveel zelfs dat we 'nog even naar onze kamer besloten te gaan' om uit te rusten en uiteindelijk het begin van de wedstrijd misten omdat de metro niet reed. Ach, we hielden er wel een goed verhaal aan over, zullen we maar zeggen.

Het was een goede week voor gevallen voetballers. Eerst vond Marc 'dickpic' Overmars in Antwerpen een nieuwe baan als voetbaldirecteur en vandaag werd bekend dat kindermoordenaar Rai Vloet een nieuwe club vond: FC Astana. Beide hebben naar buiten toe weinig 'spijt' richting hun 'slachtoffers' laten zien, maar stonden respectievelijk wel trots op een persconferentie en op een foto met een shirt van de nieuwe club. Overmars en Royal Antwerp FC lieten op een persconferentie zien over zeer weinig inlevingsgevoel en gevoel voor timing te beschikken. Niet alleen werden er geen excuses gemaakt voor fouten uit het verleden, ook bleek uit niets waarom Marc Overmars in enkele weken tijd van persona non grata tot boegbeeld voor de Belgische club kon uitgroeien. Niemand zegt dat hij geen tweede kans verdient, maar het is gewoon te snel. Niet voor niets zijn er inmiddels ook al vier sponsoren van de club afgehaakt: de communicatie was ronduit beroerd en geeft ook weinig vertrouwen dat Antwerpen de aantijgingen uit de Ajax-tijd serieus neemt. Hoe kunnen ze dan ooit soortgelijke situaties voorkomen? Van een hele andere orde is de zaak Rai Vloet. In de handen van de verkeerde kan een auto soms een moordwapen zijn, zo bleek in november 2021. Een ongeluk kan gebeuren, maar als je met alcohol op achter het stuur kruipt en vervolgens veel te hard rijdt moet je in mijn ogen heel lang heel stil zitten en je laten scheren. Vloet vertrekt nu naar Kazachstan (Sywert, lees je mee) en wellicht is dat for the best, maar het voelt voor mij niet goed dat je op zo'n manier een dodelijk ongeluk kan veroorzaken en dan vrolijk vier maanden later je zakken weer kan vullen in een competitie in verweggistan. Ook hier zou ik willen zeggen te vroeg. Al ben ik er niet zo zeker van dat Vloet überhaupt een tweede kans verdient. Ik ben geneigd te zeggen van niet.

Er is veel veranderd (versoepelingen) sinds de laatste keer dat ik hier schreef en tegelijkertijd toch ook weer niet (de oorlog in Oekraïne is nog altijd gaande). Sinds dinsdag hoeven de mondkapjes niet meer op in het OV en in de middag volgde ook een intranetbericht waarin stond dat per direct de mondkapjesplicht ook in het ziekenhuis kwam te vervallen. Alleen in de lift (waar het maximum van drie personen eveneens per direct verviel) moet het kapje op als je geen afstand kan houden. Ik dacht ik kijk het even aan en zette tijdens mijn terugtocht naar de uitgang, mijn mondkapje toch nog maar even op. Ik merkte dat zeker al de helft van de mensen al zonder gezichtsbedekking rondliepen Het gonsde dan ook al in de ochtend dat 'het niet meer hoefde'. Ik werk aan een gang met de deur open en hoorde in het voorbij lopen twee vrouwen tegen elkaar smoezelen over de versoepelingen in het ziekenhuis. In de trein is het ook even wennen, want daar hoeft het ook niet meer. Voordeel is wel dat ik nu weer gewoon kan eten in de trein. Iets wat ik sinds corona eigenlijk niet meer deed, behalve bij hele lange reizen. Het viel me wel op hoe snel het al weer went om zonder mondkapje dingen te doen. Ik voel me veilig aangezien ik net zelf corona heb gehad, maar heb nu juist deze week een kuchje opgelopen. Misschien zou ik het dan juist wel moeten blijven dragen, zolang het kuchje nog niet weg is. Maar aan de andere kant blijf ik bewust bij mensen uit de buurt. Als ik één ding hoop dat we aan corona 'overhouden' is het wel het afstand houden waar dat kan. Heerlijk om (bijna) alleen in een treincoupé te zitten.

Het was de eerste keer in weken dat ik mee was naar de zwemles. Eerst was het carnaval en vakantie, vorige week had ik corona en moest ik in isolatie. Vandaag was dus ook de eerste keer dat ik er was waarbij er helemaal geen maatregelen meer golden. Je mocht gewoon weer bij het zwembad zitten, 'gewoon omkleden' en ook de qr en mondkapjes waren nu echt verleden tijd. Toen ik eenmaal op een paarse plastic stoel langs het zwembad achter een touwtje zat keek ik het bad rond. Ik had er niet per se naar uitgekeken, maar was benieuwd of de vlag van Rusland er hing. Bij het grote bad hing immers tot voor de vakantie een hele rits aan vlaggen van landen, vast ook die van Rusland, was mijn gedachte vandaag. Maar toen ik het bad rondkeek zag ik dat alle vlaggen waren vervangen door andere vlaggen in bonte kleuren (paars, oranje, rood, geel) en met verschillende patroontjes: streepjes, driehoekjes, rondjes. Het zal vast toeval zijn dat net nu de landenvlaggen hebben plaatsgemaakt voor fantasie patroontjes, maar even goed leek het me opvallend goed uitkomen om te voorkomen dat het zwembad per ongeluk stelling zou hebben genomen voor of tegen een oorlog. Noël sprong ondertussen met zijn spijkerbroek en blauwe shirt met veel overtuiging het water in. Het was even alsof corona nooit had bestaan en ook de oorlog leek nu heel ver weg.